Ο πατέρας και ο παππούς μου στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Τότε υπήρχαν Προπύλαια με αρχαία αγάλματα – αντίγραφα του Πραξιτέλη και μπροστά περνούσε ο Ιλισός ποταμός. Γιατί τα γκρέμισαν

1938 στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Μπροστά στην είσοδο υψώνονταν τα περίφημα Προπύλαια και η είσοδος στολιζόταν με αρχαία αγάλματα, αντίγραφα του Πραξιτέλη. Ο Ιλισός ακόμα ήταν ανοιχτός και η Αθήνα δεν είχε πνιγεί από τις πολυκατοικίες.

Αριστερά στην φωτογραφία εικονίζεται ο μικρός τότε Βασίλης Βασιλόπουλος, αργότερα δικηγόρος Αθηνών και δεξιά ο πατέρας του, Χρίστος Βασιλόπουλος εκ Κρεστένων Ηλείας, ο οποίος ως Επιθεωρητής Σωματικής Αγωγής είχε πάθος με τον αθλητισμό και καθοδηγούσε προσωπικά τα παιδιά του στα αθλητικά ιδεώδη. Πρόκειται για τον πατέρα και τον παππού μου σε μια αναμνηστική πόζα στην ηλιόλουστη προπολεμική Αθήνα.

Η φωτογραφία σήμερα μπορεί να χαρακτηριστεί σπάνια λόγω των Προπυλαίων που εικονίζονται, αλλά και του Ιλισού ποταμού που σταδιακά “αποχαιρετούσε” τους Αθηναίους. Η κοίτη του άλλοτε ιερού ποταμού ξεκίνησε να καλύπτεται επί Μεταξά στα τέλη της δεκαετίας του ’30 και επομένως εδώ διακρίνεται ένα τμήμα του μαζί με τη παρόχθια βλάστηση. Η τελική κάλυψη του Ιλισού ολοκληρώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 επί Καραμανλή.

Τα Προπύλαια του Παναθηναϊκού Σταδίου, ανεγέρθηκαν το 1906 μετά από επιθυμία του εθνικού ευεργέτη Γεώργιου Αβέρωφ ενόψει των Β’ Διεθνών Ολυμπιακών Αγώνων. Η κατασκευή προκάλεσε συζητήσεις,  γιατί κάποιοι θεώρησαν ότι η διπλή σειρά των Κορινθιακών κιόνων εμπόδιζε τη θέα προς το εσωτερικό του Σταδίου.

Πέρασαν τελικά σαρανταέξι χρόνια μέχρις ότου κατεδαφιστούν και αφού είχαν παραδοθεί στην ανελέητη φθορά του χρόνου. Όπως έμαθα μεταγενέστερα, οι κίονες δεν ήταν μαρμάρινοι, ούτε πέτρινοι, αλλά επρόκειτο για γύψινες κατασκευές με ημερομηνία λήξης …

Η κατεδάφισή τους ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 1952. Είναι ένα ακόμα χαμένο κομμάτι της παλιάς πόλης.

Χρίστος Βασιλόπουλος

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Πώς βγήκε η φράση «ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο» και τι σχέση έχει με το Καλλιμάρμαρο Στάδιο