Εγκλήματα στα παλάτια του Βυζαντίου. Ο Ιουστινιανός Β’, που έσφαξε τις οικογένειες 20 χιλ. Σλάβων. Τον έριξαν, τού έκοψαν τη μύτη και δολοφόνησαν τον 6χρονο γιο του

ΠΗΓΗ: «Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου. Ιστορικά παράδοξα», Ιωάννης Γρυντάκης, Γεώργιος Δάλκος, Άγγελος Χόρτης, Έκτορας Χόρτης. Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Ο Ιουστινιανός Β’ ο Ρινότμητος ήταν πραγματικό τέρας αγριότητας και τρέλας.

Για παράδειγμα, μια από τις πολλές τρέλες του συνέβη το 691, όταν πολεμούσε τους Άραβες.

Οι 20.000 Σλάβοι που είχε μαζί του αποσκίρτησαν και πήγαν με το μέρος των αντιπάλων του.

Εξοργισμένος, τότε διέταξε να συγκεντρώσουν όλες τις οικογένειές τους στη Βιθυνία και στη συνέχεια έδωσε εντολή να τους σφάξουν όλους αδιακρίτως και να πετάξουν τα πτώματα τους στη θάλασσα.

Το τίμημα της σκληρότητας

Ο Ιουστινιανός Β’ ήταν ένας πολύ σκληρός ηγεμόνας. Όταν κάποτε έκανε εργασίες στο παλάτι, όρισε ως επόπτη τον αρχιευνούχο και θησαυροφύλακα του Στέφανο, άνθρωπο σκληρό και ανελέητο, που τιμωρούσε χωρίς έλεος τους εργάτες και τους επιστάτες του.

Κάποτε μάλιστα, όταν ο αυτοκράτορας απουσίαζε, δεν δίστασε να μαστιγώσει και την ίδια τη μητέρα του αυτοκράτορα, την Αυγούστα Αναστασία, με μια λουρίδα, όπως τιμωρούν τα παιδιά, εξευτελίζοντας την.

Ακόμα ο Ιουστινιανός διόρισε ως Λογοθέτη του Γενικού, δηλαδή υπουργό των οικονομικών, έναν καλόγερο που ονομαζόταν Θεόδοτος, άνδρα που προκαλούσε φόβο για την αγριότητά του.

Αυτός επέβαλλε πρόστιμα και έκανε δημεύσεις σε βάρος αρχόντων, αξιωματούχων επιφανών αλλά και απλών πολιτών.

Πολλές φορές τους κρεμούσε με σχοινιά και κάτω από τους κρεμασμένους έβαζε άχυρα που σιγόκαιγαν και έβγαζαν καπνό.

Για όλα αυτά, ο βασιλιάς έγινε μισητός από τον λαό. Μια νύχτα λοιπόν οργανώθηκε συνωμοσία εναντίον του από τον στρατηγό Λεόντιο και τους φίλους του, οι οποίοι πήραν με το μέρος τους και τον πατριάρχη.

Οι συνωμότες άνοιξαν τις φυλακές και απελευθέρωσαν τους φυλακισμένους, πολλοί από τους οποίους ήταν στρατιωτικοί, και συνέλαβαν τον αυτοκράτορα, τον οποίο έφεραν στον ιππόδρομο.

Εκεί του έκοψαν τη μύτη και το στόμα και τον εξόρισαν στη Χερσώνα. Το πλήθος συνέλαβε, ακόμα τον αρχιευνούχο Στέφανο και τον λογοθέτη Θεόδοτο και τους οδήγησε στην αγορά του Βοός, όπου τους έκαψαν ζωντανούς.

Η εκδίκηση του Ιουστινιανού

Όταν ο Ιουστινιανός Β’ ανέκτησε το 705 μ.Χ τον θρόνο με τη βοήθεια του ηγεμόνα των Βουλγάρων Τέρβελη, κινούμενος από εκδικητική μανία και τα πλέον βάρβαρα ένστικτα, προέβη σε πράξεις αφάνταστης ωμότητας.

Αρχικά συνέλαβε τους δύο αυτοκράτορες που είχαν αναλάβει την εξουσία μετά την εκθρόνιση του, τον Λεόντιο και  τον Αψίμαρο, καθώς και τον αδερφό του Τιβέριου, Ηράκλειο, και διέταξε να τους δέσουν με αλυσίδες και να τους περιφέρουν στην Πόλη διαπομπεύοντας τους.

Ύστερα τους μετέφεραν στον ιππόδρομο, στη διάρκεια αγώνων, και τους έριξαν στα πόδια του.

Εκεί με πρωτοφανή αγριότητα τους πατούσε στον αυχένα σε όλη τη διάρκεια της πρώτης ιπποδρομίας. Τέλος, διέταξε να μεταφερθούν στο Κυνήγιο, αμφιθέατρο στο οποίο γινόταν αναπαραστάσεις κυνηγιού άγριων ζώων, όπου αποκεφαλίστηκαν.

Δεν αρκέστηκε όμως σε αυτές τις πράξεις αντεκδίκησης, αλλά για να κορέσει τα άγρια ένστικτα του, σκότωσε τεράστιο πλήθος πολιτικών και στρατιωτικών, σε πολλές περιπτώσεις με πρωτοφανείς μεθόδους.

Άλλους έβαζε μέσα σε σάκους και τους έριχνε στη θάλασσα και άλλους στο αποκορύφωμα της διαστροφής του, τους καλούσε στα ανάκτορα για φαγητό και , όταν σηκώνοντας από το τραπέζι, μερικούς τους σούβλιζε και μερικούς τους αποκεφάλιζε.

Άγρια ένστικτα 

Όταν εκθρονίστηκε και εκτελέστηκε ο Ιουστινιανός Β’, η μητέρα του αυτοκράτειρα Αναστασία πήρε στην αγκαλιά της τον εγγονό της Τιβέριο και έτρεξε να σωθεί στην εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών. Σε λίγο έφτασαν εκεί δύο έμπιστοι του νέου αυτοκράτορα Φιλιππικού, με εντολή να τη συλλάβουν και να σφάξουν τον μικρό.

Ο Τιβέριος πιάστηκε με το ένα χέρι από την Αγία Τράπεζα και με το άλλο πήρε ένα κομμάτι τίμιο ξύλο.

Ο ένας από τους δύο έμπιστους, που λεγόταν Στρούθος, άρπαξε βίαια τον μικρό και, αφού πήρε το τίμιο ξύλο και το τοποθέτησε στην Αγία Τράπεζα, τον οδήγησε στον εξώστη μιας διπλανής εκκλησίας, τον γύμνωσε και τον έσφαξε σαν αρνί. Και ήταν μόλις έξι ετών.

ΠΗΓΗ: «Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου. Ιστορικά παράδοξα», Ιωάννης Γρυντάκης, Γεώργιος Δάλκος, Άγγελος Χόρτης, Έκτορας Χόρτης. Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Διαβάστε στη “ΜτΧ”:  Οι ευνούχοι και οι βαρβάτοι στο Βυζάντιο. Ποιες ήταν οι διαφορές τους, ποιοι θεωρούνταν έμπιστοι και τι θέση είχαν στο πλευρό του αυτοκράτορα