Η απεργία από το σεξ που σταμάτησε ένα πόλεμο, κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης, άνοιξε ένα δρόμο και τα έβαλε με τους εμπόρους ναρκωτικών

Η αναγκαστική αποχή απ’ το σεξ τοποθετείται 14^η σε αποτελεσματικότητα στο βιβλίο του Μάικλ Νόρτον, «365 Τρόποι να Αλλάξεις τον Κόσμο» (365 Ways to Change the World).

Το σεξ σταματάει πολέμους

Ίσως η πιο διάσημη ιστορία αποχής από το σεξ, στον αιώνα μας, είναι αυτή των γυναικών της Λιβερίας.

Κατά τη διάρκεια του δεύτερου λιβεριανού εμφυλίου πολέμου το 2003, ακτιβίστριες οργάνωσαν την ομάδα Μαζική Κινητοποίηση Γυναικών της Λιβερίας για Ειρήνη (Women of Liberia Mass Action For Peace).

Διαμαρτύρονταν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, ένας εκ των οποίων ήταν η αποχή απ’ το σεξ.

Η κινητοποίησή τους στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.

Μία απ’ τις διοργανώτριες των κινητοποιήσεων, η Λεϋμά Γκμπόουι, βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 2011.

Το μυστικό πίσω από την επιτυχία της σεξουαλικής απεργίας δεν είναι η ίδια η αποχή από το σεξ, αλλά η δημοσιότητα που φέρνει αυτή.

«Απεργούσαμε από το σεξ επί μήνες και δεν είχε κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα», λέει η Λεϋμά Γκμπόουι, διοργανώτρια της Λιβεριανής κινητοποίησης, «Αλλά καταφέραμε να τραβήξουμε την προσοχή των ΜΜΕ.

Ακόμα και σήμερα, 10 χρόνια αργότερα, όποτε αναφέρω το όνομα της οργάνωσής μας, η πρώτη κουβέντα είναι για την απεργία από το σεξ.»

Παρόμοιες πρωτοβουλίες πάρθηκαν και σε άλλες αφρικανικές χώρες που μαστίζονται από εμφύλιες διαμάχες, όπως στο Σουδάν το 2002, στο Καμερούν και στην Κένυα το 2009.

Στην τελευταία συμμετείχαν ακόμα και οι σύζυγοι του Προέδρου και του Πρωθυπουργού της Κένυας.

Ακόμα πιο πρόσφατες είναι οι σεξουαλικές απεργίες στις Φιλιππίνες και στο Τόγκο που έγιναν το 2011 και 2012 αντίστοιχα.

Κολομβία

Τον Οκτώβριο του 1997, ο Κολομβιανός Στρατηγός, Μανουέλ Μπόνετ, ζήτησε να απέχουν απ’ το σεξ οι γυναίκες των ανταρτών, των μεγαλέμπορων ναρκωτικών και των παραστρατιωτικών.

Το αίτημά τους ήταν να επιτευχθεί ανακωχή μεταξύ των αντιμαχόμενων παρατάξεων. Πράγματι η ανακωχή επετεύχθη, αλλά διήρκεσε για μικρό χρονικό διάστημα.

Αλλά οι Κολομβιανές δεν σταμάτησαν εκεί.

Αυτός ο ιδιαίτερος τρόπος διαμαρτυρίας εφαρμόστηκε ξανά το 2006.

Τα μέλη των κολομβιανών συμμοριών βρέθηκαν αντιμέτωπα με τα «σταυρωμένα πόδια» των συζύγων και φιλενάδων τους μέχρι οι άντρες να παρατήσουν τα όπλα.

Έως το 2010 η εγκληματικότητα στην Κολομβία μειώθηκε κατά 26,5%.

Η «Απεργία των Σταυρωμένων Ποδιών» εμφανίστηκε ξανά το 2011.

Αυτή τη φορά οι γυναίκες απαιτούσαν να επισκευαστεί ο δρόμος που ενώνει τα χωριά Μπαρμακόας και Τζουνί της Κολομβίας.

Η απεργία ξεκίνησε στις 22 Ιουνίου του 2011 και συμμετείχαν 300 γυναίκες.

Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου κατέφθασαν τα πρώτα μηχανήματα και άρχισαν οι επισκευές.

Μήνυμα στη κυβέρνηση έστειλαν και οι γυναίκες του χωριού Σιρτ της Τουρκίας, το 2001.

Το υδραγωγείο της περιοχής είχε καταστραφεί και οι γυναίκες έπρεπε να διανύουν απόσταση 16 χιλιομέτρων για φέρουν νερό.

Μετά από τρεις βδομάδες αποχής, η κυβέρνηση εγκατέστησε νέο αγωγό νερού μήκους 8 χιλιομέτρων.

Φυσικά, η αποχή από το σεξ δεν μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα,προφανώς όμως βοηθά στην ανάδειξή τους.

Της Αθηνάς Τζίμα

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: «Τα χείλη που θα δοκιμάσουν αλκοόλ, δεν θα αγγίξουν τα δικά μας». Από τον Ξενοφώντα στη Λυσιστράτη. Η Αμερική έδωσε τη μάχη κατά του αλκοόλ, με οδηγό την αρχαία Ελλάδα…