Ποιος θυμάται την πλατεία Αριστοτέλους όταν ήταν δρόμος με αυτοκίνητα και κυκλοφοριακό; Ποιος εμπνεύστηκε τις περίφημες καμάρες στις προσόψεις των κτιρίων της (φωτο)

Ποιος θυμάται την πλατεία Αριστοτέλους όταν ήταν δρόμος με αυτοκίνητα και κυκλοφοριακό; Ποιος εμπνεύστηκε τις περίφημες καμάρες στις προσόψεις των κτιρίων της (φωτο)
Η αρχική φωτογραφία τραβήχτηκε το 1960 από έναν ναύτη μέλος πληρώματος του 6ου αμερικανικού στόλου. Ο Larry Blumenthal απαθανάτισε τα πολεμικά πλοία με φόντο την Αριστοτέλους για να κρατήσει ένα ενθύμιο από την πόλη.

Η Αριστοτέλους, είναι μια πλατεία ορόσημο για την Θεσσαλονίκη. Το μεγαλύτερο προσόν της είναι η τοποθεσία της. Όποιος την επισκεφθεί, έχει την ευκαιρία να ατενίσει, από την μια πλευρά τον Θερμαϊκό κόλπο και από την άλλη το δάσος του Σέιχ Σου και την γραφική Άνω Πόλη. Είναι στην καρδιά της πόλης, μέσα στο κέντρο – ζωντανή, γεμάτη κόσμο και κίνηση.

Μετά την Καμάρα άλλωστε, για κάποιον που έχει ζήσει την καθημερινότητα αυτής της πόλης, η Αριστοτέλους αποτελεί το δεύτερο γνωστότερο σημείο συνάντησης…

Η σημερινή εικόνα της πλατείας Αριστοτέλους

Στην επάνω φωτογραφία βλέπουμε την “έγχρωμη” πλατεία όπως είναι σήμερα. Κόσμος, εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια, καφέ. Μια συνεχόμενη ροή στην κίνηση, που δίνει την αίσθηση ότι δεν σταματά ποτέ. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν αλλάξει και πολύ τα πράγματα από την ανάπλαση της, μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 1917. Κάποια σημεία διαφοροποιήθηκαν.Τα σχέδια για την Αριστοτέλους ήταν μεγαλόπνοα, σχεδόν “βασιλικά”.

Πλατεία Αριστοτέλους, από τη Λεωφόρο Νίκης.

Στην ασπρόμαυρη φωτογραφία, φαίνεται ένα κεντρικό κομμάτι της πλατείας που σήμερα είναι πλακόστρωτο. Ξεκινάει από την Τσιμισκή και εκτείνεται προς την Εγνατία, για κάποιες δεκαετίες ήταν δρόμος αυξημένης κίνησης. Αυτή είναι μια σημαντική αλλαγή της πλατείας, που πολύς κόσμος αγνοεί.

Τσιμισκή με Αριστοτέλους 1962

Στην φωτογραφία διακρίνεται ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια της πλατείας. Είναι ίσως το πιο κεντρικό σημείο.

Στο σημείο που ξεκινάει το πρώτο κομμάτι του γκαζόν, σήμερα βρίσκεται το “ρολόι ανθοκομίας”. Ελβετικό ρολόι μεγάλης κλίμακας στην Αριστοτέλους τέθηκε ξανά σε λειτουργία το 2005. Οι ώρες απεικονίζονται από εποχιακά λουλούδια και το ύψος του ξεκινά από τα 30 εκατ. και θα φτάνει το 1,80 μ. Η ακρίβεια του ρολογιού ελέγχεται από δορυφόρο, από τον οποίο λαμβάνει και εντολές.

“Πλατεία Μεγάλου Αλεξάνδρου”

Όταν η πόλη μάζευε τα κομμάτια της από την πυρκαγιά, κατατέθηκε στην «Διεθνή Επιτροπή Νέου Σχεδίου Θεσσαλονίκης», σχέδιο για την ανάπλαση της πλατείας.

Επικεφαλής, ήταν ο Γάλλος αρχιτέκτονας, Ερνέστ Εμπράρ, ο οποίος οραματίστηκε έναν άξονα, που θα ξεκινούσε από τη θάλασσα και θα κατέληγε στη ρωμαϊκή αγορά, στην άλλη άκρη της πλατείας (πάνω από τη σημερινή Εγνατία). Δέντρα, συντριβάνια, μεγαλοπρεπή κτήρια ήταν μέσα στα σχέδια του Εμπράρ.

Όλα εμπνευσμένα από την δυτική αρχιτεκτονική, με σκοπό να τονίσει την σχέση της πόλης με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Η πλατεία Αριστοτέλους μέσα στη δεκαετία του 1950, πριν ανεγερθεί το ξενοδοχείο “Electra Palace”

Μέσα στα πρώτα σχέδια, ήταν και ένα άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου στο κέντρο της πλατείας, αφού η αρχική της ονομασία θα ήταν “πλατεία Μεγάλου Αλεξάνδρου”, κάτι που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

Η αρχική μελέτη της πλατείας Αριστοτέλους…τότε Μεγάλου Αλεξάνδρου

Τα μεγαλεπήβολα σχέδια του αρχιτέκτονα, απλουστεύτηκαν σε μεγάλο βαθμό λόγω σημαντικής μείωσης των κονδυλίων. Μπορεί οι τελικές προσόψεις των κτηρίων να ήταν πιο απλές, δεν ήταν όμως λιγότερο εμπνευσμένες. Πολλοί ισχυρίστηκαν ότι το όραμα του ήταν να κάνει μια αριστοκρατική πλατεία αναψυχής, με επιρροές τόσο από την Ιταλία, που έζησε και εργάστηκε για πολλά χρόνια, όσο και από τη Γαλλία, συγκεκριμένα από την πλατεία Rue de Rivoli, του Παρισιού.

Rue de Rivoli, Παρίσι του 1800. Μια πολύ σημαντική ομοιότητα είναι οι καμάρες που κοσμούν την πλατεία, πανομοιότυπες με αυτές της πλατείας Αριστοτέλους

Εμφανείς ομοιότητες με την παριζιάνικη πλατεία, που επιβεβαιώνουν ίσως ότι ο Εμπράρ είχε εμπνευστεί από την πόλη του φωτός

Μέσα στις δεκαετίες του ’50 έως ’60, ανεγέρθησαν τα “δίδυμα” κτήρια της πλατείας Αριστέλους. Το ξενοδοχείο “Ηλέκτρα” και το “Ολύμπιον”, στο οποίο από τον Σεπτέμβρη του 1960 φιλοξενούταν το Φεστιβάλ Κινηματογράφου.

Αεροφωτογραφία του ’50: διακρίνεται ολοκληρωμένο το Ολύμπιον, οι θερινοί κινηματογράφοι, οι μάντρες και η Σχολή Αλλιάνς και η μετέπειτα Στοά Χιρς αριστερά σε κύκλους/ πηγή: Λυκίδης (Μέγας)

Τότε ονομαζόταν “Εβδομάς Ελληνικού Κινηματογράφου” δίνοντας λάμψη στην πόλη, αφού για το διάστημα που διαρκούσε η πόλη πλημμύριζε από πρωταγωνιστές του κινηματογράφου, ανθρώπους της Τέχνης και των Γραμμάτων αλλά και πολλά κοσμικά καλέσματα.

Δείτε ακόμα: Η λησμονημένη άλωση της Θεσσαλονίκης από τον πειρατή Λέοντα τον Τριπολίτη που αλλαξοπίστησε και έγινε ναύαρχος των Σαρακηνών. Ένα σπάνιο εύρημα στα θαλάσσια τείχη μαρτυρά την αιματηρή πολιορκία του…

Ακολουθήστε τη mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

Παρακαλούμε σχολιάζετε κόσμια. Υβριστικά σχόλια δεν θα γίνονται αποδεκτά

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

close menu