Πώς το μπουζούκι έσωσε τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και την οικογένειά του από την πείνα. Η τυχαία γνωριμία στη Μακρόνησο με τον Θεοδωράκη που είπε στη Μακρόνησο που είπε: «το φα πάει καλύτερα»

Πώς το μπουζούκι έσωσε τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και την οικογένειά του από την πείνα. Η τυχαία γνωριμία στη Μακρόνησο με τον Θεοδωράκη που είπε στη Μακρόνησο που είπε: «το φα πάει καλύτερα»
Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, γεννήθηκε το 1922 στο Περιστέρι. Ήταν το τελευταίο από τα οχτώ παιδιά της οικογένειας και έζησε φτωχικά παιδικά χρόνια.

Ήταν περίπου 20 ετών, όταν η πείνα λόγω της γερμανικής Κατοχής θέριζε τους Αθηναίους.

Ο Γρηγόρης είχε ήδη μάθει να παίζει μπουζούκι. Κρυφά από τους γονείς του γιατί όταν τον είχε δει η μητέρα του να το κρατάει του είπε «αυτό το πράγμα το παίζουν κακοί άνθρωποι».

Παρά τις αντιρρήσεις τελειοποίησε μόνος του τις γνώσεις του, όπως είχε κάνει και με την κιθάρα.

Το μουσικό όργανο των «κακών ανθρώπων» έσωσε την οικογένεια από την πείνα

Ο Μπιθικώτσης ανέφερε στην αυτοβιογραφία του:

(…) κάποια στιγμή (το ’41) κάποιος μου είπε: Ρε Γρηγόρη πέρασα από μια ταβέρνα κι άκουσα να παίζουν σαντούρι. Κοίταξα από το παράθυρο και ήταν γεμάτο κόσμο.

Είχε και Ιταλούς μέσα.

Μου είπε που βρισκόταν αυτή η ταβέρνα κι ένα βράδυ πήρα τον φίλο μου τον Μήτσο που έπαιζε ωραία κιθάρα και πήγαμε μαζί.

Εγώ είχα μερικά χρήματα της κατοχής.

Πιάσαμε ένα τραπέζι και ακούγαμε τον μουσικό που έπαιζε σαντούρι.

Ο Μπιθικώτσης στη Μακρόνησο κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας

Ο Μπιθικώτσης στη Μακρόνησο κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής “θητείας”.

Περιμέναμε ώσπου να αδειάσει το μαγαζί και όταν έφυγαν και οι τελευταίοι πελάτες πλησίασα τον Παρλιάρο και του είπα; Εμείς οι δυο είμαστε φίλοι και παίζουμε εγώ μπουζούκι και ο Μήτσος κιθάρα.

Εκείνος μας είπε να πάμε το επόμενο απόγευμα να μας ακούσει.

Πράγματι πήγαμε.

Μας άκουσε που παίζαμε και τρελάθηκε. Πιάσαμε δουλειά την ίδια στιγμή. Έτσι άρχισε για μας μια καινούρια ζωή.

Κάθε βράδυ το μαγαζί ήταν γεμάτο από μαυραγορίτες, όμορφες κοπέλες και Ιταλούς καραμπινιέρους.

Από φαγητό και λεφτά άλλο τίποτα.

Μέχρι που πήγαινα κάθε βράδυ στο σπίτι μου φαγητό για όλη την οικογένεια, τον πατέρα μου, τη μητέρα μου και τα αδέλφια μου.

Μέσα μου όμως ένιωθα πολύ άσχημα γιατί ο κόσμος στους δρόμους πέθαινε από την πείνα.

Πέντε με δέκα άτομα κάθε μέρα.

Όσους μπορούσα τους βοηθούσα. Αλλά τι μπορούσα να κάνω εγώ μπροστά σε αυτή τη λαίλαπα;

Το «φα πάει καλύτερα»

Το 1945 ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης ξεκίνησε τη στρατιωτική του θητεία. Παρουσιάστηκε στο Χαϊδάρι και μετά από 20 μέρες τον έστειλαν στη Μακρόνησο.

Εκεί, όταν τον ρώτησε ο ανθυπολοχαγός τι δουλειά έκανε, απάντησε: μουσικός.

Η αγάπη του για τη μουσική είχε ήδη επάγγελμα και στη Μακρόνησο δημιούργησε μαζί με άλλους μουσικούς τη λαϊκή ορχήστρα Μακρονήσου, που κάθε βράδυ ψυχαγωγούσε τους αξιωματικούς της Λέσχης.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του έγραψε τα πρώτα του τραγούδια και έκανε μια γνωριμία που σημάδεψε την υπόλοιπη ζωή του:

«Θυμάμαι ότι το διάστημα που ήμουν στη Λέσχη στη Μακρόνησο, ήταν μεγάλη επιτυχία το τραγούδι «το φανταράκι» του Γιώργου Μητσάκη που είχε γράψει τους στίχους και τη μουσική.

Κάποια μέρα έκανα πρόβα με την ορχήστρα μου το τραγούδι αυτό και κάπου ήθελε ένα ακόρντο. Τους είπα «εδώ φα». Και πετάγεται ένα παιδί που ήταν ξαπλωμένο με ένα βιβλίο στο χέρι και λέει: το «φα πάει καλύτερα». Και τον ρωτάω «τι δουλειά κάνεις εσύ ρε φίλε, με τι ασχολείσαι;». Και μου απαντά «σπουδάζω μουσική». Αυτό το παιδί ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης…

Μπιθικώτσης και Θεοδωράκης κάνουν πρόβα για το Άξιον Εστί

Μπιθικώτσης και Θεοδωράκης κάνουν πρόβα για το Άξιον Εστί

Ήταν η πρώτη μας συνάντηση και επαφή στη Μακρόνησο. Που να φανταζόμουν εκείνη τη στιγμή τι ρόλο θα έπαιζε στη ζωή μου, στη μουσική της Ελλάδας, αλλά και στην παγκόσμια μουσική σκηνή αυτό το παλικάρι που το είδα με ένα βιβλίο στα χέρια ξαπλωμένο να διαβάζει.

Άλλη μια φορά που είχα άδεια από τη Μακρόνησο και πήγαινα για την Αθήνα, προκειμένου να αγοράσω χορδές για τις κιθάρες και το μπουζούκι και ήμασταν με τον Μίκη στο ίδιο στρατιωτικό αυτοκίνητο.

εκείνος πήγαινε για νοσηλεία στο νοσοκομείο. Έκανε πολύ ζέστη και σε κάποια στροφή έξω από το Μαρκόπουλο είδαμε μια μαρμαρένια βρύση να τρέχει, σταματήσαμε του γέμισα ένα κύπελο νερό και του προσέφερα.

Αυτή τη χειρονομία μου τη θυμάται πάντα ο Μίκης…

Θεοδωράκης και Μπιθικώτσης αργότερα συνεργάστηκαν πολλές φορές τόσο δισκογραφικά όσο και σε ζωντανές εμφανίσεις που άφησαν εποχή.

Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης έφυγε από τη ζωή στις 7 Απριλίου του 2005.

ΠΗΓΗ: Γρηγόρης Μπιθικώτσης Εγώ ο Σερ… από τις εκδόσεις ΚΟΧΛΙΑΣ

A

A

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η κατάρρευση του Γρηγόρη Μπιθικώτση επί σκηνής κατά τη διάρκεια της ιστορικής συναυλίας των Μίκη Θεοδωράκη-Μάνου Χατζιδάκι. Το θερμό χειροκρότημα του κοινού

Ακολουθήστε τη mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

Παρακαλούμε σχολιάζετε κόσμια. Υβριστικά σχόλια δεν θα γίνονται αποδεκτά

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

close menu