Πόσα θύματα θρήνησε η Ελλάδα στο Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο των εκατομμύριων νεκρών. Ποιές ήταν οι μεγάλες μάχες του ελληνικού στρατού και τι κέρδισε σε εδάφη (χάρτης)

 Η δολοφονία του διαδόχου του αυστροουγγρικού θρόνου, αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου, και της συζύγου του στο Σεράγεβο, επέφερε την κήρυξη πολέμου της Αυστροουγγαρίας στη Σερβία τον Ιούλιο του 1914 και ακολούθησε η κήρυξη πολέμου από τη Γερμανία στη Ρωσία και τη Γαλλία και μετά από τη Βρετανία στη Γερμανία. 

Από τη μια πλευρά λοιπόν ήταν οι δυνάμεις της Αντάντ (Εγκάρδια Συμμαχία): Βρετανική Αυτοκρατορία, Γαλλία, Ρωσική Αυτοκρατορία, Βασίλεια της Σερβίας,  της Ρουμανίας, του Μαυροβουνίου, της Ιταλίας, της Ελλάδας, το Βέλγιο, η Πορτογαλία, οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και η Δημοκρατία της Κίνας.

Οι αντιμαχόμενοι ήταν οι λεγόμενες Κεντρικές Δυνάμεις: Γερμανική Αυτοκρατορία, Αυστροουγγαρία, Βουλγαρία, Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Οι πιο μεγάλες μάχες έγιναν στη Γαλλία και το Βέλγιο, το αποκαλούμενο «Δυτικό Μέτωπο», όπου έγινε φοβερός πόλεμος χαρακωμάτων, που κράτησε έως το 1918. Την περίοδο που οι Γερμανοί πολιορκούσαν το Παρίσι, τους επιτέθηκαν οι Ρώσοι και κυρίευσαν σημαντικά εδάφη της Ανατολικής Πρωσίας, δηλ το λεγόμενο «Ανατολικό Μέτωπο».

Η «Αντάντ» κήρυξε τον πόλεμο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, προσπαθώντας να βοηθήσει τους Ρώσους και ο συμμαχικός στόλος με βάση τη Λήμνο επιχείρησε να περάσει τα στενά των Δαρδανελλίων. Έτσι δημιουργήθηκε νέο πολεμικό μέτωπο στην χερσόνησο της Καλλίπολης.

Οι χώρες δεν μπήκαν στον πόλεμο την ίδια χρονικά στιγμή, αλλά σταδιακά. Η Ελλάδα αρχικά τήρησε ουδέτερη στάση αλλά τον Σεπτέμβριο του 1915 αποβιβάστηκαν στη Θεσσαλονίκη αγγλο-γαλλικά στρατεύματα προς υποστήριξη των Σέρβων που είχαν δεχτεί επίθεση από τους Βούλγαρους.

Η Αντάντ υποστήριξε ότι είχε, βάσει του διεθνούς δικαίου, το δικαίωμα να στείλει στρατεύματα στο ουδέτερο ελληνικό έδαφος. Τότε δημιουργήθηκε το λεγόμενο Μακεδονικό Μέτωπο με την σύμφωνη γνώμη του Ελευθέριου Βενιζέλου που είχε ήδη  εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη και είχε σχηματίσει κυβέρνηση της Εθνικής Άμυνας. Αντίθετα η βασιλική κυβέρνηση των Αθηνών επέμενε στην ουδετερότητα, γεγονός που εξυπηρετούσε τους Γερμανούς και έτσι η χώρα οδηγήθηκε στον Εθνικό Διχασμό.

Η σύγκρουση του βασιλιά Κωνσταντίνου με την Αντάντ, κορυφώθηκε με την αγγλογαλλική επίθεση στην Αθήνα και τελικά την εκθρόνισή του το 1917.

Μετά την κήρυξη του πολέμου στις Κεντρικές Δυνάμεις, οι προσπάθειες για την ανασυγκρότηση του Ελληνικού Στρατού επιταχύνθηκαν. Έτσι το πρώτο εξάμηνο του 1918 η Ελλάδα παρέταξε στο πλευρό των Συμμάχων δέκα μεραρχίες. Οι συγκεκριμένες μονάδες εντάχθηκαν στις υπόλοιπες συμμαχικές δυνάμεις του Μακεδονικού Μετώπου. Οι κυριότερες μάχες στις οποίες έλαβε μέρος ο Ελληνικός Στρατός κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η Μάχη του Σκρα (17/30 Μαΐου 1918) και η Μάχη της Δοϊράνης (5/18 Σεπτεμβρίου 1918).

Όπως φαίνεται και στον πιο κάτω χάρτη που δημιούργησε το Statista υπάρχουν χώρες όπου μέσα σε αυτό το διάστημα συρρικνώθηκαν πληθυσμιακά κατά τουλάχιστον 10%. Η Ελλάδα ήταν από τις χώρες με τις μικρότερες στρατιωτικές απώλειες καθώς μπήκε στον πόλεμο αργά. Η Ελλάδα είχε συνολικές απώλειες 27.000 ανδρών στα πεδία των μαχών (6.000 νεκρούς και αγνοούμενους και 21.000 τραυματίες). Δεν θεωρείται σημαντικά μεγάλος αριθμός αν αναλογισθεί κανείς ότι Γερμανία και Ρωσία είχαν 2 εκατ. νεκρούς στο μέτωπο και από 1,4 Γαλλία και Αυστρία-Ουγγαρία.

Σύνολο στρατιωτών που σκοτώθηκαν παγκοσμίως: περίπου 8,6 εκατομμύρια.

Σύνολο πολιτών που σκοτώθηκαν: περίπου 56,5 εκατομμύρια.

Γενικό σύνολο : περίπου 66 εκατομμύρια.

Ο χάρτης απωλειών δείχνει μείωση του πληθυσμού κατά περίπου 15% στην περιοχή της σημερινής Τουρκίας. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική καθώς στα εδάφη της πρώην Οθωμανικής αυτοκρατορίας δεν χάθηκαν εκατομμύρια στρατιώτες, αλλά αθώοι πολίτες στις εκκαθαρίσεις των μειονοτήτων. Πρόκειται για τα θύματα από την γενοκτονία των Αρμενίων και των Ποντίων.

Το τέλος του πολέμου