Πτήση πάνω από το ελληνικό Γκραν Κάνυον. Πέρασε στα ρεκόρ Γκίνες ως το βαθύτερο φαράγγι του κόσμου αναλογικά με το πλάτος του. Εκεί έδρασαν οι “Βικογιατροί”

Το Φαράγγι του Βίκου είναι ένα από τα βαθύτερα και εντυπωσιακότερα φαράγγια της Ευρώπης με μοναδικούς γεωλογικούς σχηματισμούς και σπάνια χλωρίδα.

Βρίσκεται 30 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη των Ιωαννίνων και εκτείνεται από τα χωριά Μονοδένδρι και Κουκούλι, ως το γεφύρι της Κλειδωνιάς. Αποτελεί τον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού του Αώου – Βίκου και πολλοί το χαρακτηρίζουν ως το ελληνικό καταπράσινο Γκραν Κάνυον. Έχει μήκος δώδεκα χιλιόμετρα, βάθος που ξεπερνά τα 900 μέτρα και 1.100 μέτρα πλάτος. Για τις διαστάσεις του αυτές έχει καταγραφεί στο ρεκόρ Γκίνες ως το βαθύτερο φαράγγι του κόσμου σε αναλογία με το πλάτος του.

Ο Βοϊδόμάτης χαρακτηρίζεται ως ένας από τους καθαρότερους ποταμούς της Ευρώπης

Τα φαράγγι δημιουργήθηκε από έντονες γεωλογικές ανακατατάξεις και η χλωρίδα που συναντάται στη περιοχή του φαραγγιού είναι ιδιαίτερα μεγάλης ποικιλίας και αρκετά σπάνια.

Οι ασβεστολιθικοί σχηματισμοί που σχηματίστηκαν πριν από 37 με 150 εκατομμύρια χρόνια καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του φαραγγιού. Από τα απόκρημνα βράχια κρέμονται πολλά σπάνια λουλούδια και φυτά, ενώ η πυκνή βλάστηση στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής κρύβει τον ήλιο.

Στην περιοχή φυτρώνουν πάνω από 1.800 είδη φυτών, μερικά από τα οποία δεν συναντούνται σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου. Έως και τις αρχές του 20ου αιώνα τα βότανα του φαραγγιού χρησιμοποιούνταν από πρακτικούς γιατρούς, τους λεγόμενους «Βικογιατρούς» για θεραπευτικούς σκοπούς.

Οι «Βικογιατροί» ήταν θεραπευτές του Ζαγορίου που εμφανίστηκαν τον 17ο αιώνα. Περιπλανώνταν το καλοκαίρι στα βουνά, μάζευαν τα φαρμακευτικά φυτά, παρασκεύαζαν τα βότανά τους και στη συνέχεια έφιπποι γύριζαν τον κόσμο. Παρήκμασαν στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν εμφανίστηκε η φαρμακευτική ιατρική. Επίσης στο φαράγγι έχουν βρει καταφύγιο σπάνια και απειλούμενα είδη ζώων, όπως το ζαρκάδι, η αρκούδα, ο χρυσαετός και το αγριόγιδο.

Η Μονή Αγίας Παρασκευής στο Μονοδένδρι

Υπάρχουν τρεις θέσεις απ΄ όπου μπορεί ο επισκέπτης να απολαύσει την εντυπωσιακή θέα προς το φαράγγι του Βίκου. Η μία είναι στη Μονή της Αγίας Παρασκευής, χτισμένη μέσα στο βράχο στο χείλος του γκρεμού. Θεωρείται ο αρχαιότερος ναός της περιοχής καθώς χρονολογείται στα τέλη του 14^ου αιώνα. Το δεύτερο σημείο είναι η Μπελόη, που βρίσκεται 20 λεπτά με τα πόδια, δυτικά του χωριού Βραδέτου. Η ονομασία “Μπελόη” σημαίνει όμορφη θέα και όχι άδικα, αφού από το χτισμένο με πέτρες μπαλκόνι η πανοραμική θέα προς το φαράγγι σου κόβει την ανάσα.

Και τέλος η θέση Οξυά, που έχει την πιο εύκολη πρόσβαση. Πρόκειται έναν εξώστη που προσφέρεται για την καταπληκτική θέα της χαράδρας του Βίκου. Στη διαδρομή για την Οξυά, μπορεί να δει κανείς το “πέτρινο δάσος”, που αποτελεί ένα φυσικό μνημείο με βραχώδεις σχηματισμούς.

Το “πέτρινο δάσος”

Το πέρασμα του φαραγγιού ανάμεσα σε δάση από αιωνόβια φυλλοβόλα δένδρα αποτελεί μία από τις πιο γνωστές πεζοπορικές διαδρομές και στην περιοχή συρρέουν έλληνες και ξένοι τουρίστες, μόνο και μόνο για να πραγματοποιήσουν τη διαδρομή. Η διάρκειά της είναι περίπου 5 ώρες και προσφέρει μοναδικές εικόνες φυσικού κάλλους.

Ένα από τα καλύτερα σημεία της διαδρομής είναι οι πηγές του Βοϊδομάτη κάτω από το χωριό Βίκος, όπου υπάρχει και το γραφικό εκκλησάκι της Μονής της Παναγίας του Βίκου, η οποία χτίσθηκε το 1783.

Ο Βοϊδομάτης, γνωστό και ως “ποτάμι του Βίκου”, είναι παραπόταμος του Αώου και έχει συνολικό μήκος 15 χιλιόμετρα. Το όνομα του ετυμολογικά δεν έχει καμία σχέση με το μάτι του βοδιού αλλά προέρχεται από τις σλαβικές λέξεις voda που σημαίνει νερό και mati που σημαίνει πηγή. Τα νερά είναι πεντακάθαρα και διαυγή, ενώ έχουν σταθερή θερμοκρασία 4 βαθμών Κελσίου, για αυτό θεωρείται ένα από τα πιο κρύα ποτάμια της Ελλάδας. Ο ποταμός προσφέρεται για ράφτινγκ και καγιάκ, ενώ οι πιο τολμηροί απολαμβάνουν μια βουτιά στις παγωμένες πηγές του ποταμού.

Δείτε εντυπωσιακές εικόνες από drone από τον Βοϊδομάτη του συνεργάτη μας Λάζαρου Τσάτσου και της ιστοσελίδας του Epirustravel.eu που παρουσιάζει μαγευτικά τοπία της Ηπείρου: