Πειραιάς

Είναι το ψηλότερο κτίριο του Πειραιά και το δεύτερο στην Ελλάδα μετά τον Πύργο των Αθηνών. Έχει ύψος 88 μέτρα και αποτελείται από 23 ορόφους. Αν και δεσπόζει στο λιμάνι εδώ και 44 χρόνια ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε για οποιονδήποτε λόγο, εκτός από τους τρεις πρώτους ορόφους. Η ανέγερσή του άρχισε το 1972 επί δημαρχίας Αριστείδη […]

Πηγή: Πειραιόραμα Ένα παράξενο εμπόριο αμερικανικών ειδών εμφανίστηκε στον Πειραιά, το 1946. Ανάμεσα στα μαγαζιά του γνωστού ενδιαφέροντος που έγραψαν με την ύπαρξή τους την ιστορία της Τρούμπας, άρχισαν να εμφανίζονται έμποροι που πωλούσαν είδη αμερικανικής προέλευσης, τα οποία αμέσως γίνονταν περιζήτητα. Tο εμπόριο αναπτύχθηκε κυρίως στην οδό Φίλωνος, όπου ήταν εγκατεστημένα τα μπαρ και […]

Πηγή: Πειραιόραμα Από τις εορτές των λεγόμενων Νικολοβάρβαρων και μετά, ξεκινούσε στον Πειραιά ένα υπαίθριο πανηγύρι. Είχε να κάνει με τον στολισμό της πόλης, με την δημοτική αγορά και τον οργασμό που επικρατούσε την περίοδο εκείνη, αλλά και τις διαδοχικές εορτές, που λίγο-πολύ ήταν σχετικές με τους Πειραιώτες και τον ίδιο τον Πειραιά. Την εκκίνηση […]

Πηγή: Μια ιστορία, ένα τραγούδι, Ηρακλής Ευστρατιάδης, εκδόσεις TOUBI’S Το «Κάτω στα Λεμονάδικα» είναι ένα από τα δημοφιλέστερα τραγούδια του Βαγγέλη Παπάζογλου. Γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις αλλά, πρώτη φορά, το τραγούδησε ο Στελλάκης Περπινιάδης  το 1934. Το τραγούδι αναφέρεται στα Λεμονάδικα του Πειραιά και σε ένα από τα σχεδόν καθημερινά περιστατικά που συνέβαιναν στην περιοχή. Τα Λεμονάδικα […]

του  Στέφανου Μίλεση, συγγραφέα – ιστορικού, Πηγή: Πειραιόραμα Όταν, το 1833, ειδική διάταξη νόμου προέβλεπε την διάλυση μονών που είχαν λίγους μοναχούς, συμπεριελήφθη και η κατεστραμμένη από τους βομβαρδισμούς της επανάστασης, μονή του Αγίου Σπυρίδωνα. Οι εκτάσεις που κατείχε περιήλθαν στο κράτος και πολλές διανεμήθηκαν στους αγωνιστές της επανάστασης. Tο 1835 συστάθηκε η πόλη του Πειραιά και η […]

Πηγή: Μικρός Ρωμιός, του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά Τον Ιανουάριο του 1854, τη διεύθυνση της Αστυνομίας Αθηνών και Πειραιώς ανέλαβε ο Εμμανουήλ Τσούχλος. Μεταξύ άλλων, κλήθηκε να αντιμετωπίσει και το φλέγον, εκείνη την εποχή, θέμα της διατίμησης των κομίστρων στις άμαξες, οι οποίες πλέον είχαν εισέλθει στην καθημερινή ζωή της πόλης. Ούτε ο νόμος ούτε οι αστυνομικές […]

Του προτάθηκε να υπογράψει τη «δήλωση μετανοίας» για τις πολιτικές του πεποιθήσεις και να σώσει τη ζωή του. Δεν το έκανε.

Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου τη διέγραψαν από το κόμμα και παρότι η οικογένεια της την προέτρεψε να φύγει στο εξωτερικό, παρέμεινε στην Ελλάδα και βίωσε τα γεγονότα από πρώτο χέρι.

Μοσχάνθη, Καραϊσκάκης, Δέσποινα, Κωστάκης, Έλση ήταν τα θρυλικά πλοία

Το σιδερένιο καρφί που ήταν περασμένο στις πλάκες ήταν μέρος του τελετουργικού και "επισημοποιούσε" την κατάρα.

Πολλοί ιδιοκτήτες τότε, το 1926, βλέποντας το πολιτισμικό έγκλημα που διεπράχθη, κατέφυγαν στη δικαστική συνδρομή για να την εμποδίσουν.

Ο Νίκος Αρμάος, ο βασιλιάς της λατέρνας πέθανε το 1979 σε ηλικία 90 ετών

Ο πιο γνωστός οικιστής ήταν ο Γιαννάκης Τζελέπης, οπλαργηχός του 1821 από το Πήλιο, που είχε στην ιδιοκτησία του ένα πανδοχείο πάνω στην έρημη ακτή.

"Δεν κελαηδάμε στους μπάτσους. Δεν νταραβεριζόμαστε με μπάτσους".

Τη δεκαετία του ’70 η Ελλάδα ήταν ακόμη ένας γοητευτικός προορισμός παραγωγής ταινιών, για τον παγκόσμιο κινηματογράφο.

Ο αριθμός των νεκρών αμάχων ξεπέρασε τους 700, ενώ εκείνος των τραυματιών τους 750.

Ο Γιάννης Παπαϊωάννου το εμπνεύστηκε όταν εργαζόταν στον "Άγιο Ευστράτιο", στο καΐκι του.

Οι νέοι οικιστές ήταν ξυλουργοί, μαραγκοί και ένα πλήθος από ειδικότητες που είχαν να κάνουν με τα ξυλοναυπηγεία.

Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε δουλεύοντας στο μπακάλικο του πατέρα του, ενώ αργότερα έγινε βοηθός καραγκιοζοπαίχτη και βοηθός μηχανικού προβολής.

Γιατί τα νυχτερινά μαγαζιά ονομάστηκαν "σκυλάδικα";

Ήθελαν να καταστρέψουν έργα τεράστιας αξίας και να αφήσουν πίσω τους μια ρημαγμένη χώρα.

Οι αντίπαλοι ήταν ο Αθανάσιος Μιαούλης και ο Σωτήριος Στρατήγης