“Βάλτε επικεφαλής μια μητέρα στο υπουργείο Γεννήσεων κι ένα γεροντάκι στο υπουργείο Θανάτου”. Ανασχηματισμός με τα ματιά ενός ποιητή

“Βάλτε επικεφαλής μια μητέρα στο υπουργείο Γεννήσεων, έναν εικοσάρη στο υπουργείο του Έρωτα, κι ένα γεροντάκι στο υπουργείο Θανάτου.

Κι αυτή ας είναι όλη κι όλη η κυβέρνηση.

Οι άλλοι, κάτι με χαρτοφυλάκια, κι άλλοι χωρίς, ξεσπούν στην καμπούρα μας όλα τα κόμπλεξ τους, κι από πάνω πρέπει να τους θεωρούμε σωτήρες.

Αμ δε.

Δε μας σώζει κανένας, κι αυτό το ξέρει ο κύριος υπουργός του Θανάτου που βλέπει κάθε μέρα εκθέσεις σωρό.

Γι’ αυτό και δεν επαίρεται.

Κάνει μια τυπική δουλειά, μετράει τους νεκρούς, συνειδητοποιεί τη μοίρα του και δεν έχει όρεξη για μεγαλύτερη εξουσία.”

Μ. Χάκκας ,Το Κοινόβιο

Ο Μάριος Χάκκας είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση της νεοελληνικής πεζογραφίας. Η συγγραφική του διαδρομή διήρκεσε μόνο έξι χρόνια, από το 1965 ως το 1971. («Ξεκίνησα να γράφω λιγάκι μεγάλος, τριαντάρης και βάλε», λέει στο Κοινόβιο). Η αρχή καθυστέρησε λόγω των πολιτικών διώξεων που υπέστη, ενώ το τέλος έθεσε ο πρόωρος θάνατός του σε ηλικία 41 χρόνων. Όμως μέσα σ’ αυτά τα λίγα χρόνια συμπυκνώνει το πεζογραφικό του έργο.