“Ο άνθρωπος με τις χίλιες φωνές”, που έδωσε φωνή στα διάσημα καρτούν. Πώς σώθηκε, από εγκεφαλικό, χάρη στον Μπαγκς Μπάνι

Ο Αμερικανός ηθοποιός Μελ Μπλανκ ήταν η “φωνή” του Μπαγκς Μπάνι, του Τουίτι, του Πόρκι Πιγκ, του Γούντι  Τρυποκάρυδου και πολλών ακόμη αγαπημένων ηρώων κινουμένων σχεδίων. Έχει χαρακτηριστεί ως ο “άνθρωπος με τις 1000 φωνές” και, μέχρι σήμερα, παρά την τεχνολογική εξέλιξη στην επεξεργασία του ήχου, κανείς δεν μπόρεσε να τον φτάσει.

Παιδί μιας φτωχής οικογένειας Ρωσοεβραίων, γεννήθηκε το 1908 στο Σαν Φρανσίσκο, σε μια συνοικία μεταναστών. Μέχρι να κλείσει τα 7, μπορούσε να μιμηθεί περίπου 10 γείτονες με την προφορά τους.

Δεν του άρεσε το σχολείο. Το μόνο που ήθελε ήταν να κάνει τους άλλους να χαμογελούν και τα κατάφερνε. Στα σχολικά του χρόνια, τελειοποίησε το χαρακτηριστικό γέλιο του Γούντι του Τρυποκάρυδου, το οποίο θα έφτανε αργότερα στ’ αφτιά εκατομμυρίων ανθρώπων.

Ισχυρίστηκε ότι άλλαξε την ορθογραφία του ονόματός του όταν ήταν 16 ετών, από Blank (σημαίνει κενό) σε Blanc, επειδή ένας δάσκαλος του είπε ότι δεν θα γινόταν τίποτα και θα ήταν σαν το όνομά του, ένα “κενό”.

Ο Μπλανκ ξεκίνησε την καριέρα του στο ραδιόφωνο το 1927, σε ηλικία 19 ετών και έκανε το ντεμπούτο του στην εκπομπή του KGW , The Hoot Owls. Η ικανότητά του να δίνει τις φωνές σε πολλαπλούς χαρακτήρες τράβηξε αμέσως την προσοχή.

Μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 1932, όπου γνώρισε τη μετέπειτα σύζυγό του, Εστέλ Ρόζενμπαουμ. Επέστρεψαν στο Πόρτλαντ και μαζί της, το 1933, παρουσίασε το πρώτο του ραδιοφωνικό σόου, το “Cobwebs & Nuts”, σε έναν μικρό ραδιοφωνικό σταθμό της πόλης.

Η εκπομπή είχε επιτυχία και σύντομα ο Μπλανκ ήταν ο άνθρωπος πίσω απ’ όλα τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά σποτ πολλών προϊόντων.

Στη Warner Bros

Με την ενθάρρυνση της συζύγου του, επέστρεψε στο Λος Άντζελες και άρχισε να δουλεύει σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό ιδιοκτησίας της Warner Bros.

Την εποχή εκείνη δεν υπήρχε ακόμη κανείς από τους χαρακτήρες καρτούν της “Looney Tunes” ή της “Merrie Melodies”, εκτός από το γνωστό γουρουνάκι, τον Πόρκι Πιγκ. Μετά από επιμονή μηνών, του δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχει σε μια οντισιόν για τη φωνή του “Drunken Bull”, ενός χαρακτήρα πρωταγωνιστή στις περιπέτειες του μικρού γουρουνιού. Τα πήγε τόσο καλά που τελικά ανέλαβε και τη φωνή του Πόρκι.

Η φωνή του Πόρκι Πιγκ, στην ταινία “Το κυνήγι της πάπιας του Πόρκι”, σηματοδότησε το ντεμπούτο του Ντάφι Ντακ, στον οποίο επίσης έδωσε τη φωνή του.

Μετά από αυτό, ο Μπλανκ αναγνωρίστηκε ως εξέχων φωνητικός καλλιτέχνης για την Warner Bros. και “ζωντάνεψε” με τη φωνή του μια μεγάλη ποικιλία χαρακτήρων των Looney Tunes . Ο πιο γνωστός ήταν ο Μπαγκς Μπάνι, που έτρωγε συχνά καρότα, ειδικά όταν έλεγε το σλόγκαν του “Ε, τι γίνεται, γιατρέ;”. Για να ακολουθήσει αυτόν τον ήχο, ο Μπλανκ δάγκωνε ένα καρότο και μετά έφτυνε γρήγορα σε ένα πτυελοδοχείο. Ίσως γι’ αυτό κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήταν αλλεργικός στα καρότα.

Ο Μπλανκ δημιούργησε, επίσης, τη φωνή και το γέλιο του Γούντι του Τρυποκάρυδου, αλλά σταμάτησε να δίνει τη φωνή του στον Γούντι μετά τις τρεις πρώτες ταινίες μικρού μήκους, όταν υπέγραψε αποκλειστικό συμβόλαιο με την Warner Bros. 

Το περιοδικό Radio Daily έγραψε το 1942 ότι ο Μπλανκ “ειδικευόταν σε περισσότερες από πενήντα επτά φωνές, διαλέκτους και περίπλοκα ηχητικά εφέ”.

Πώς ο Μπαγκς Μπάνι “έσωσε” τη ζωή του

Καταξιωμένος πλέον ο Μελ Μπλανκ, τον Γενάρη του 1961, κινδύνευσε να χάσει τη ζωή του από ένα σοβαρό τροχαίο. Ένας νεαρός έχασε έλεγχο του αυτοκινήτου και συγκρούστηκε μετωπικά με το αυτοκίνητο του Μπλανκ. Ήταν 52 ετών όταν χειρουργήθηκε και πέρασε δυο εβδομάδες σε κώμα, χωρίς καμία επαφή με το περιβάλλον και χωρίς να αποκρίνεται σε κανένα νευρολογικό ερέθισμα.

Ο νευρολόγοι προβληματίζονταν για το τι έπρεπε να πράξουν, μέχρι που ένας από την ομάδα δοκίμασε μια διαφορετική προσέγγιση. Τον πλησίασε και τον ρώτησε: “Πώς είσαι σήμερα, Μπαγκς Μπάνι;”

Μετά από μια μικρή παύση, ο Μπλανκ απάντησε με αδύναμη φωνή: “Ε.. μια χαρά, γιατρέ. Εσύ πώς είσαι;” 

Ο γιατρός συνέχισε με ατάκες από χαρακτήρες καρτούν, στα οποία είχε δανείσει τη φωνή του ο Μπλανκ, και εκείνος απαντούσε με τις φράσεις που ήταν σήμα κατατεθέν τους.

Χρειάστηκαν μήνες, για να επανέλθει πλήρως ο Μπλανκ, ωστόσο είχε σωθεί από την αγάπη του στους χαρακτήρες που ενσάρκωνε. Επέστρεψε στο σπίτι του τον Μάρτιο, αλλά ήδη είχε ξαναπιάσει δουλειά ενώ ήταν στο νοσοκομείο. Μέσα σε ολόσωμο γύψο, ηχογραφούσε επεισόδια των “Φλίντστοουνς” από το κρεβάτι του.

“That’s all Folks”

Έζησε και δούλεψε έως τα 81 του. Έπασχε από Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια. Κάπνιζε τουλάχιστον ένα πακέτο τσιγάρα την ημέρα, από εννέα ετών, και συνέχισε μέχρι το 1985, όταν διαγνώστηκε με εμφύσημα. Πέθανε στις 10 Ιουλίου 1989, σχεδόν δύο μήνες μετά την εισαγωγή του στο νοσοκομείο.

Στην ταφόπλακά του γράφει: “That’s all Folks”.

Ο Μπλανκ θεωρείται ο πιο παραγωγικός ηθοποιός που έκανε φωνές άλλων χαρακτήρων, στην ιστορία της ψυχαγωγίας και ήταν ο πρώτος που αναφέρθηκε στους τίτλους στην οθόνη. 

Ο θάνατος του θεωρήθηκε σημαντική απώλεια για τη βιομηχανία κινουμένων σχεδίων λόγω της δεξιοτεχνίας του, του εκφραστικού εύρους και του μεγάλου αριθμού των χαρακτήρων που υποδύθηκε.

Ένας γιατρός που εξέτασε τον λαιμό του Μπλανκ, είχε διαπιστώσει ότι διέθετε ασυνήθιστα χοντρές και ισχυρές φωνητικές χορδές και τις συνέκρινε με εκείνες του τραγουδιστή της όπερας Ενρίκο Καρούζο.