Ο κίτρινος “δρόμος” με τα τούβλα στα βάθη του Ατλαντικού οδήγησε τους αρχαιολόγους στην ανακάλυψη 2 σπουδαίων ναυαγίων

Μια εντυπωσιακή αρχαιολογική ανακάλυψη στα βάθη του Ατλαντικού Ωκεανού δίνει λύση σε δύο από τα πλέον μυστηριώδη ναυάγια της δανέζικης ναυτικής ιστορίας. Αρχαιολόγοι εντόπισαν έναν «κίτρινο δρόμο» από τούβλα, ο οποίος τους οδήγησε στον εντοπισμό στα Fridericus Quartus και Christianus Quintus, δύο δανέζικα δουλεμπορικά πλοία που ναυάγησαν το 1710.

Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, τα πλοία Fridericus Quartus και Christianus Quintus ναυάγησαν το 1710, ανοιχτά των ακτών της Κεντρικής Αμερικής. Το Fridericus Quartus παραδόθηκε στις φλόγες, ενώ το Christianus Quintus υπέστη ζημιές όταν κόπηκε το σχοινί της άγκυράς του και καταστράφηκε στα κύματα.

Από τις φήμες για πειρατικά πλοία στην επιστημονική επιβεβαίωση

Εδώ και δεκαετίες, οι κάτοικοι της Κόστα Ρίκα γνώριζαν για δύο ναυάγια κοντά στο Εθνικό Πάρκο Cahuita, θεωρώντας τα, όμως, πειρατικά πλοία. Το 2015, η ανακάλυψη κίτρινων τούβλων από έναν από τους σκελετούς των πλοίων αναζωπύρωσε τις εικασίες για την πραγματική τους ταυτότητα.

Έτσι, το 2023, ερευνητές από το Εθνικό Μουσείο της Δανίας και το Μουσείο Πλοίων των Βίκινγκς προχώρησαν σε ανασκαφή στον βυθό, συλλέγοντας δείγματα ξύλου, τούβλων, ενώ βρέθηκαν και αρκετές πήλινες πίπες, ευρήματα τα οποία ανέλυσαν ενδελεχώς.

Ταύτιση με ιστορικές πηγές

Τα αποτελέσματα της ανάλυσης, που δημοσιεύτηκαν την Κυριακή, επιβεβαιώνουν ότι πρόκειται για τα χαμένα δουλεμπορικά πλοία της Δανίας. «Οι αναλύσεις είναι πολύ πειστικές και δεν έχουμε πλέον καμία αμφιβολία», δήλωσε ο αρχαιολόγος David Gregory από το Εθνικό Μουσείο της Δανίας. «Τα τούβλα είναι δανέζικα και το ίδιο ισχύει και για τα ξύλα, τα οποία είναι καμένα και καλυμμένα με αιθάλη — κάτι που ταιριάζει απόλυτα με τις ιστορικές αφηγήσεις που περιγράφουν ότι ένα από τα πλοία τυλίχθηκε στις φλόγες».

Οι διαστάσεις των τούβλων ταιριάζουν με τα λεγόμενα «τούβλα Flensburg» που χρησιμοποιούνταν στη Δανία και τις αποικίες της τον 18ο αιώνα. Η ανάλυση του πηλού έδειξε ότι προέρχεται από παραλίες της Δανίας, όπως η Iller Strand και η πόλη Egernsund (κοντά στο φιορδ του Flensburg, γνωστό κέντρο παραγωγής τούβλων εκείνη την εποχή).

Δενδροχρονολόγηση και αρχαιολογικά τεκμήρια

Η χρονολόγηση των δακτυλίων ξύλου αποκάλυψε ότι η βελανιδιά που εντοπίστηκε, κόπηκε μεταξύ 1690 και 1695 στη δυτική Βαλτική. Τα δείγματα φέρουν ίχνη καύσης, υποστηρίζοντας την εκδοχή του εμπρησμού του Fridericus Quartus. Οι Πήλινες πίπες που ανασύρθηκαν ήταν ολλανδικής προέλευσης, είδος που χρησιμοποιούσαν συχνά τα δανέζικα πλοία της εποχής.

«Το μέγεθος, το σχήμα και τα μοτίβα των πίπων δείχνουν ότι κατασκευάστηκαν λίγο πριν το ναυάγιο των πλοίων το 1710», σημείωσαν οι ερευνητές.

«Το πιο τρελό αρχαιολογικό έργο»

Ο Andreas Kallmeyer Bloch, θαλάσσιος αρχαιολόγος και συν-συντονιστής της έρευνας, περιέγραψε τη μακρόχρονη αναζήτηση της ταυτότητας των ναυαγίων ως «το πιο τρελό αρχαιολογικό έργο» στο οποίο έχει συμμετάσχει. «Ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω αρκετές φορές, αλλά η ανακάλυψη αυτή είναι κομβική, τόσο για την τοπική κοινότητα όσο και για την ίδια τη δανέζικη ιστορία», δήλωσε.

Δουλεμπόριο και ιστορική ευθύνη

Η Δανία απαγόρευσε το υπερατλαντικό δουλεμπόριο το 1792, αν και η πλήρης κατάργηση της δουλείας ήρθε το 1847. Η παρούσα έρευνα αποτελεί μέρος του νέου ερευνητικού κέντρου Njord του Εθνικού Μουσείου, το οποίο σχεδιάζει νέες αποστολές σε άλλα ναυάγια δανέζικων πλοίων ανά τον κόσμο.