Το αεροσκάφος που διαλύθηκε στον αέρα και κατάφερε να προσγειωθεί, χωρίς τη μισή οροφή. Σκοτώθηκε μόνο μια αεροσυνοδός

Το μεσημέρι τις 28ης Απριλίου, οι αεροσυνοδοί της Aloha Airlines υποδέχθηκαν τους επιβάτες – στην πλειονότητά τους τουρίστες. Η πτήση είχε προορισμό τη Χονολουλού και θα διαρκούσε περίπου τρία τέταρτα. Το αεροπλάνο αναχώρησε κανονικά στις 13:25 με 89 επιβάτες και εξαμελές πλήρωμα.

Λίγα λεπτά αργότερα, οι επιβάτες της πρώτης θέσης άκουσαν τον πρώτο εκκωφαντικό θόρυβο της έκρηξης και είδαν έντρομοι την οροφή του αεροσκάφους να διπλώνει, σαν να ήταν χάρτινη, και να αποκόπτεται από το αεροπλάνο.

“Τα πάντα πετούσαν γύρω μας, βιβλία, χαρτιά, χρήματα” είχε περιγράψει ένας επιβάτης. Ήταν ο ίδιος που είδε την 58χρονη αεροσυνοδό, Clarabelle Lansing να εκτοξεύεται από την τρύπα που δημιουργήθηκε ύστερα από την έκρηξη και να χάνεται στο κενό.

Το αεροπλάνο βρισκόταν στα 24.000 πόδια, η αεροσυνοδός έπεσε στον ωκεανό και όσο κι αν έψαξαν τα σωστικά συνεργεία τις επόμενες ημέρες, δεν μπόρεσαν να βρουν τη σορό της. Όσο κι αν μοιάζει απίστευτο, ήταν το μόνο θύμα της πτήσης 243.

Ο ψύχραιμος πιλότος

Αυτό που ακολούθησε χαρακτηρίστηκε “αεροπορικό θαύμα”. Ο 44χρονος πιλότος Robert Schornstheimer κράτησε την ψυχραιμία του, ανέλαβε τον έλεγχο και οδήγησε το αεροσκάφος στο Maui, με συγκυβερνήτριά του την 36χρονη Madeline Tompkins. Οι δύο τους κατάφεραν να το προσγειώσουν χωρίς να χαθεί άλλη ζωή.

Παρότι η Tompkins, που οδηγούσε τη στιγμή του συμβάντος το αεροπλάνο, ήταν έμπειρη πιλότος, ανέλαβε το πηδάλιο ο συνάδελφός της, καθώς ήταν πολύ πιο έμπειρος σε Boeing 737, με διπλάσιες ώρες πτήσης στο συγκεκριμένο αεροσκάφος.

Ο κυβερνήτης αποφάσισε να προσγειώσει το αεροσκάφος στο κοντινότερο αεροδρόμιο, το Καχουλούι στο Μάουι, καθώς διαπίστωσε ότι ήταν σχεδόν αδύνατο να φτάσει στη Χονολουλού. Η συγκυβερνήτρια έστειλε σήμα στον πύργο ελέγχου για την επερχόμενη αναγκαστική προσγείωση. Ήδη από την στιγμή που το αεροσκάφος προσέγγιζε το αεροδρόμιο, η δεξιά μηχανή του σταμάτησε να λειτουργεί.

Οι αεροσυνοδοί έκλαιγαν, οι επιβάτες προσεύχονταν και αντικείμενα που εκσφενδονίζονταν από τα ανοιχτά ντουλάπια, τους χτυπούσαν. Το μόνο που τους κρατούσε στο αεροσκάφος ήταν οι ζώνες ασφαλείας.

Δεκατρία λεπτά αργότερα, το αεροσκάφος προσγειώθηκε ομαλά. Οι επιβάτες βιάζονταν να κατέβουν από τις φουσκωτές τσουλήθρες και να ξαναπατήσουν στο έδαφος.

Οκτώ από αυτούς ήταν βαριά τραυματίες, αλλά και οι οκτώ επέζησαν. Αυτόπτες μάρτυρες  περιέγραψαν ότι το αεροπλάνο έμοιαζε με ένα εμπορικό σκάφος με ανοιχτές τις πόρτες.

Τα αίτια του δυστυχήματος

Όλα ξεκίνησαν από τους πρώτους τυπικούς ελέγχους. Πιθανότατα έγιναν πολύ πρόχειρα από τους υπεύθυνους ελέγχου του Βoeing 737-200 στο αεροδρόμιο του Χίλο και δεν βρήκαν τίποτα ανησυχητικό.

Το αεροσκάφος είχε, μέχρι την ημέρα της πτήσης 243, συνολικά 35.496 ώρες πτήσης και 89.680 απογειώσεις-προσγειώσεις – οι περισσότερες ανάμεσα στα διάφορα νησιά της Χαβάης.

Όπως έδειξαν τα βίντεο που τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια και μετά την προσγείωση, η πόρτα του πιλοτηρίου είχε αποκολληθεί.

Έγινε επίσης γνωστό ότι, πριν την αναχώρηση, ένας επιβάτης είχε αναφέρει μία βλάβη, αλλά το πλήρωμα δεν τον άκουσε και δεν προχώρησε σε περαιτέρω έρευνα.

Επίσης, ο επιβάτης Gayle Yamamoto δήλωσε στους εμπειρογνώμονες ότι είχε παρατηρήσει μία ρωγμή στην άτρακτο πριν την απογείωση, αλλά δεν την ανέφερε σε κανέναν. Οι έρευνες που ακολούθησαν, αποκάλυψαν ότι η ζημιά προκλήθηκε από τον διαχωρισμό της οροφής από την άτρακτο λόγω διάβρωσης, η οποία ποτέ δεν επιδιορθώθηκε, λόγω κακής συντήρησης.

Η έκθεση των εμπειρογνωμόνων, έπειτα από ένα χρόνο, απέδωσε το τραγικό συμβάν στο ότι οι υπεύθυνοι συντήρησης του αεροσκάφους δεν εντόπισαν τη ζημιά από την διάβρωση που είχε προκληθεί στο καταπονημένο, από τις  χιλιάδες πτήσεις, αεροσκάφος.

Την ημέρα του δυστυχήματος, είχε πραγματοποιήσει άλλες τρεις πτήσεις.

Τα αυστηρά πρωτόκολλα ασφαλείας

Η πτήση 243 θεωρείται πολύ σημαντική στην ιστορία της ασφάλειας της σύγχρονης αεροπορίας, καθώς το περιστατικό οδήγησε σε επανεξέταση της τεχνολογίας των αεροσκαφών.

Το συγκεκριμένο αεροπλάνο, λόγω των πολλών σύντομων πτήσεων, υπέστη επανειλημμένες αυξομειώσεις πίεσης, αποκαλύπτοντας κρίσιμες αδυναμίες στη δομή του.

Με αφορμή το πρωτοφανές συμβάν, έγιναν ακόμη πιο αυστηρές προσθήκες στα πρωτόκολλα ασφαλείας.

Κανείς δεν πίστευε ότι το αεροπλάνο θα μπορούσε να γλιτώσει την συντριβή. Πρόκειται για μια πτήση, η οποία μέχρι σήμερα μνημονεύεται ως θαύμα, καθώς όλοι θεωρούσαν ότι δεν υπάρχει γυρισμός, ούτε τρόπος να αποφευχθεί η πρόσκρουση. Όμως, όσο οι πιλότοι έβλεπαν ότι τα όργανα ανταποκρίνονταν στις εντολές τους, δεν εγκατέλειψαν την προσπάθεια και έσωζαν τη ζωή τους και των επιβαινόντων.