Το αγοράκι που έγινε σπουδαίος κωμικός του κινηματογράφου. Τον αποκαλούσαν “ο Έλληνας Φρεντ Αστέρ”

Το αγοράκι της φωτογραφίας ήταν ένας από τους μεγαλύτερους και πιο αγαπητούς ηθοποιούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 12 Ιουνίου από Έλληνες γονείς. Το κραχ του 1929, ανάγκασε τον έμπορο πατέρα του να μετακομίσει με την οικογένειά του στη Μασσαλία. Αποτέλεσμα ήταν το αγοράκι να μάθει άπταιστα γαλλικά.

Εκεί προσβλήθηκε από κοιλιακό τύφο και κινδύνεψε η ζωή του. Παρά την ανησυχία των γιατρών, ξεπέρασε το πρόβλημα.

Το 1935, η οικογένεια επέστρεψε στην Ελλάδα και σπούδασε εμπορικές επιστήμες.

Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του και υπηρέτησε στο στρατό -είχε παρατεταμένη θητεία λόγω πολέμου-, έπιασε για λίγο δουλειά σε αντιπροσωπεία. Δεν ήταν κάτι που τον ικανοποιούσε, με αποτέλεσμα να αλλάζει δουλειές «σαν τα ξυραφάκια», όπως έλεγε. Τότε, ήταν που ανακάλυψε ότι του άρεσε το θέατρο.

Απέτυχε να μπει στο Εθνικό Θέατρο, καθώς θεωρήθηκε ότι δεν είχε τα απαραίτητα προσόντα. Πρεμιέρα στο θεατρικό σανίδι έκανε το 1944, στο έργο “Κυρία, σας αγαπώ”. Ακολούθησαν συνεργασίες με μεγάλους θιάσους και θερμά σχόλια από τον σπουδαίο κωμικό Λογοθετίδη.

Στον κινηματογράφο έκανε το ντεμπούτο του με την ταινία “Εκατό χιλιάδες λίρες”, αποκτώντας γρήγορα δημοφιλία. Το 1953 έκανε δικό του θίασο και το 1963 άνοιξε το θέατρο “Γκλόρια”.

Ανέδειξε νέες πρωταγωνίστριες, υπήρξε και συνθιασάρχης με τον Φωτόπουλο. Έπαιξε με το Εθνικό, συνεργάστηκε με τον Σολομό και τη Λαμπέτη.

Το 1963, που απέκτησε το «Γκλόρια», ήλπιζε να εκπληρώσει τα καλλιτεχνικά του όνειρα. Παρότι είχε σπουδάσει οικονομικά, ήταν απερίσκεπτος με τα χρήματα. Προσλάμβανε περισσότερους ηθοποιούς απ’ όσους χρειαζόταν για να βοηθήσει άνεργους συναδέλφους, πλήρωνε πρόβες και φαγητό, και δεχόταν χαμηλές αμοιβές.

Το 1966 ανέβασε το πειραματικό «Κονσέρτο για Τρομπόνι», που απέτυχε εμπορικά. Πλήρωνε τους πάντες, ενώ ο ίδιος δεν είχε ούτε για εισιτήριο, επιστρέφοντας σπίτι με τα πόδια. Κατέληξε άφραγκος και παραγκωνισμένος, παίζοντας μικρούς ρόλους δίπλα σε άγνωστες.

Για να ορθοποδήσει, έφυγε για ΗΠΑ και Καναδά, παίζοντας για σχεδόν δύο χρόνια σε 60 πολιτείες. Επέστρεψε οικονομικά σταθερός και συνέχισε τη σπουδαία πορεία του.

Ήταν λάτρης του γυναικείου φύλου και υπήρξε μέγας καρδιοκατακτητής

Μερικές από τις ταινίες που συμμετείχε ήταν “Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος”, “Ο φίλος μου ο Λευτεράκης”, “Οι κυρίες της αυλής” και “Ζητείται ψεύτης”.

Έφυγε από τη ζωή στις 4 Ιουνίου 2001, στις 7:15 το απόγευμα, σε ηλικία 87 ετών. Είχε δώσει μάχη για 53 μέρες στην εντατική της Κεντρικής Κλινικής Αθηνών, μετά από σοβαρά προβλήματα με το αναπνευστικό, εγχείρηση για ειλεό και αλλεπάλληλες καρδιακές ανακοπές.

Είχε ζητήσει στο μνήμα του να γραφτεί η εξής φράση: «Με συγχωρείτε κυρίες μου που δεν μπορώ να σηκωθώ».

Τον αποκαλούσαν “ο Έλληνας Φρεντ Αστέρ”.

Είναι ο Ντίνος Ηλιόπουλος!