Το “θαύμα του Μωυσή” στην Κορέα. Όταν η θάλασσα “σχίζεται” στα δύο. Η επιστημονική εξήγηση του φαινομένου

Στο νησί Τζίντο της Νότιας Κορέας, δύο με τρεις φορές τον χρόνο, για λιγότερο από μία ώρα, η θάλασσα “ανοίγει”. Χάρη στο μοναδικό φαινόμενο, μπορεί κανείς διασχίσει το “δρόμο” που σχηματίζεται προς το απέναντι νησί Μόντο ενώ οι ντόπιοι σκάβουν για να βρουν αχιβάδες και φύκια.

Το “Θαύμα της Θάλασσας”, όπως είναι γνωστό, δημιουργεί έναν δρόμο μήκους 2,8 χιλιομέτρων και πλάτους 10–40 μέτρων.

Το φαινόμενο συμβαίνει κατά την άμπωτη, δηλαδή όταν η στάθμη της θάλασσας πέφτει. Η πτώση της στάθμης οφείλεται κυρίως στη βαρυτική έλξη της Σελήνης.

Όταν η Σελήνη βρίσκεται σε τέτοια θέση ώστε η βαρυτική της επίδραση στη Γη είναι πιο ισχυρή, προκαλούνται ασυνήθιστα χαμηλές παλίρροιες, άρα και πιο έντονη άμπωτη.

Η διαφορά στάθμης μεταξύ πλημμυρίδας και αμπώτιδας στην περιοχή του Τζίντο είναι εξαιρετικά μεγάλη. Έτσι όταν η αμπώτιδα φτάνει στο αποκορύφωμά της, η θάλασσα υποχωρεί αρκετά ώστε να αποκαλυφθεί ο βυθός ανάμεσα στα δύο νησιά.

Ειδικά στο Τζίντο, η μορφολογία του βυθού και τα ρεύματα ευνοούν τη δημιουργία του μονοπατιού. Όταν το νερό αποτραβιέται, ο αμμώδης λόφος αποκαλύπτεται και για περίπου μία ώρα, άνθρωποι μπορούν να διασχίσουν περπατώντας  αυτόν τον φυσικό «διάδρομο».

Άρα, δεν “ανοίγει” κυριολεκτικά η θάλασσα, αλλά υποχωρεί τόσο πολύ που αποκαλύπτεται ένα φυσικό μονοπάτι που κανονικά είναι βυθισμένο.

Επειδή η άμμος στο σημείο αυτό έχει σκληρύνει από τα ρεύματα της θάλασσας, ακόμη και πολύ μεγάλα οχήματα μπορούν να περάσουν με ασφάλεια κατά την άμπωτη.

Το φαινόμενο συμβαίνει συνήθως κάθε Μάρτιο, Μάιο και Ιούνιο, όταν η παλίρροια είναι πιο έντονη

Οι ακριβείς ημερομηνίες διαφέρουν κάθε χρόνο και προβλέπονται με ακρίβεια από τους παλιρροϊκούς πίνακες.

Αν και ο «διάδρομος» μένει ανοιχτός για λιγότερο από μία ώρα, έχει γίνει πολύ δημοφιλής προορισμός για τουρίστες από όλο τον κόσμο.

Η φήμη του μεγάλωσε ιδιαίτερα μετά την επίσκεψη του Γάλλου πρεσβευτή Πιερ Λαντί, ο οποίος είχε ταξιδέψει στο Τζίντο, για να δει από κοντά τα περίφημα σκυλιά της περιοχής. Όταν είδε το φαινόμενο, εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ που έγραψε ένα άρθρο σε γαλλική εφημερίδα και το αποκάλεσε «Το Κορεατικό Θαύμα του Μωυσή».

Στο νησί Τζίντο, οι κάτοικοι γιορτάζουν το παραδοσιακό φεστιβάλ Γεονγκντεούνγκτζε

Κατά τη διάρκεια, προσεύχονται στους προστάτες του χωριού, την Γιαγιά Ππιονγκ και τον Βασιλιά Δράκο της Θάλασσας, ζητώντας καλή σοδειά.

Το φεστιβάλ γίνεται συνήθως την άνοιξη (Φεβρουάριος έως Απρίλιος) και το φθινόπωρο (Σεπτέμβριος έως Οκτώβριος), όταν ο θαλάσσιος δρόμος είναι πιο πλατύς και εύκολα ορατός.

Στη Νότια Κορέα υπάρχουν περίπου είκοσι παρόμοιοι θαλάσσιοι δρόμοι, όπως αυτός στην παραλία Μουτσανγκπό στην πόλη Μποριόνγκ, στην επαρχία Τσουνγκτσόνγκναμ-ντο. Όμως, ο δρόμος του Τζίντο είναι ο μεγαλύτερος και πιο γνωστός από όλους.

Κοντά στην ακτή του Τζίντο δεσπόζει ένα άγαλμα που απεικονίζει μια ηλικιωμένη γυναίκα και μια τίγρη, συμβολίζοντας έναν παλιό τοπικό θρύλο.

Σύμφωνα με αυτόν, κάποτε στο νησί ζούσαν άπειρες τίγρεις. Όταν άρχισαν να επιτίθενται στα χωριά, οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το νησί και να καταφύγουν στο γειτονικό νησί Μόντο. Μια γυναίκα έμεινε πίσω, η Γιαγιά Μπιονγκ.

Καθημερινά προσευχόταν στον θεό της θάλασσας, Γιονγκουάνγκ, μέχρι που, σε όνειρο, ο θεός εμφανίστηκε και της αποκάλυψε πως την επόμενη ημέρα θα εμφανιζόταν ένα ουράνιο τόξο πάνω από τη θάλασσα, σηματοδοτώντας τη διάβαση που θα επέτρεπε στην οικογένειά της να περάσει στην απέναντι πλευρά.

Την επόμενη ημέρα, όταν η Γιαγιά Μπιονγκ κατευθύνθηκε προς τη θάλασσα, τα νερά υποχώρησαν αποκαλύπτοντας έναν «ουράνιο δρόμο». Η οικογένειά της διέσχισε τη θάλασσα και επέστρεψε στο νησί, δίνοντας έτσι την αφετηρία σε μια δημοφιλή τοπική παράδοση και δημιουργώντας ένα μυστήριο που προσελκύει πλήθη επισκεπτών.

Αρχική εικόνα: Wikipedia