Η δημοτικότητα των πειρατικών ραδιοφωνικών σταθμών, τις δεκαετίες ‘60 και ‘70, ήταν μεγάλη. Το γεγονός αυτό έσπευσαν να εκμεταλλευτούν επιτήδειοι μεσίτες και ιδιοκτήτες οικοπέδων, που χρησιμοποιούσαν τις παράνομες συχνότητες, για να διαφημίσουν τα «προϊόντα» τους.
Έταζαν στους ακροατές οικόπεδα με θέα και άλλες παροχές σε ανταγωνιστικές τιμές και υπόσχονταν ευκολίες πληρωμής, ακόμα και με χίλιες μηνιαίες δόσεις.
Για να πετύχουν τον σκοπό τους, οι μεσίτες πολλές φορές χρηματοδοτούσαν τη δημιουργία παράνομων σταθμών και αναλάμβαναν να πληρώσουν τα δικαστικά έξοδα, σε περίπτωση εφόδου της αστυνομίας.
Όταν το κοινό έδειχνε ενδιαφέρον, οι μεσίτες οργάνωναν εκδρομές, για να δείξουν στους αγοραστές τα οικόπεδα. Τότε, διαδραματίζονταν απίστευτες σκηνές, καθώς οι ενδιαφερόμενοι εξορμούσαν από τα πούλμαν, για να προλάβουν την ομορφότερη θέα στη θάλασσα.
Μόνο που πολλές φορές, για να τη βρουν, χρειάζονταν κιάλια.
