«Η εκκλησία μας τάζει ότι θα πληρωθούμε στον παράδεισο». Ο συνδικαλιστής των ΗΠΑ που εκτελέστηκε για τη δράση του

Η μουσική ήταν η παρηγοριά των εργατών στην Αμερική και η μόνη προσιτή διασκέδαση. Σε απεργίες και διαδηλώσεις, σε βαγόνια τρένων και γύρω από τη φωτιά οι εργάτες τραγουδούσαν για τα βάσανά τους. Αμοιβές πείνας, ατελείωτο ωράριο, άθλιες συνθήκες εργασίας, καμία πρόληψη και περίθαλψη.

Η λαϊκή μουσική της εργατικής τάξης ήταν η φολκ. Συνδέθηκε με το συνδικάτο “Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου” (IWW) ή όπως καθιερώθηκε τους “Wobblies”.

Ο πιο γνωστός καλλιτέχνης της εργατικής τάξης και μέλος τους ήταν ο Τζο Χιλ.

Το πραγματικό του όνομα ήταν Joel Emmanuel Hägglund και γεννήθηκε στο Γκέβλε της Σουηδίας. Μικρός έχασε τον πατέρα του σε εργατικό ατύχημα. Μαζί με τα αδέρφια του αναγκάστηκαν να δουλέψουν. Στα εννιά του βρήκε μεροκάματο σε εργοστάσιο σχοινιών και αργότερα ως πυροσβέστης σε έναν ατμοκίνητο γερανό. Από τότε ξεκίνησαν οι περιπέτειες με την υγεία του καθώς οι συνθήκες ήταν ανθυγιεινές.

Το 1900 νόσησε από δερματική φυματίωση και μετακόμισε στη Στοκχόλμη για να θεραπευτεί. Το 1902 πέθανε η μητέρα του και μετανάστευσε στη Νέα Υόρκη με τον αδερφό του Πολ.

Δούλεψε ως φορτοεκφορτωτής, εργάτης σε ορυχεία, στη ξυλεία και σε ένα μηχανουργείο από το οποίο όμως απολύθηκε όταν προσπάθησε να οργανώσει τους εργάτες σε σωματείο. Το 1910 μετακόμισε στο Σαν Πέντρο της Καλιφόρνια όπου και έγινε μέλος των Wobblies ως γραμματέας.

Συνθέσεις και τραγούδια

Εκείνη την περίοδο έγραψε πολλά από τα πιο διάσημα τραγούδια του, όπως το “The Preacher and the Slave” και το “Casey Jones—A Union Scab”. Τότε υιοθέτησε και το ψευδώνυμο Τζο Χιλ.

Τα τραγούδια του είχαν πολιτικό περιεχόμενο και τα ποιήματά του σατίριζαν τη θρησκεία και τον καπιταλισμό. “The Preacher and the Slave” ήταν το τραγούδι του Χιλ που είχε τη μεγαλύτερη απήχηση, γιατί κατακεραυνώνει τη θρησκεία. Έλεγε ότι η εκκλησία, προέτρεπε το λαό να δουλεύει για ένα ξεροκόμματο με το επιχείρημα ότι η ανταμοιβή τους θα έρθει στον παράδεισο.

Οι στοίχοι του τραγουδιού

«Ο ιεροκήρυκας και ο σκλάβος»:

Κάθε βράδυ βγαίνουν μακρυμάλληδες ιεροκήρυκες

Προσπαθούν να σας πουν τι είναι λάθος και τι είναι σωστό

Αλλά όταν τους ρωτάς τι θα φάμε

απαντούν με φωνές τόσο γλυκές:

Θα φας,

Σε εκείνη την ένδοξη γη πάνω από τον ουρανό (Ψηλά ψηλά)

Εργασία και προσευχή (Εργασία και προσευχή), ζήσε με σανό

Θα λάβεις πίτα στον ουρανό όταν πεθάνεις (Αυτό είναι ψέμα!)

Ακούστε το τραγούδι στο παρακάτω σύνδεσμο:

Το χρονικό της εκτέλεσης

Με την ασταμάτητη δραστηριότητά του μπήκε γρήγορα στο στόχαστρο των βιομηχάνων και κατά συνέπεια του κράτους. Οι βιομήχανοι έλεγχαν σε μεγάλο βαθμό τους πολιτικούς επειδή τους χρηματοδοτούσαν.

Στις 10 Ιανουαρίου του 1914, ο Χιλ επισκέφτηκε αργά το βράδυ έναν γιατρό στο Σολτ Λέικ Σίτι για να περιποιηθεί το τραύμα του από πυροβολισμό στη πλάτη. Είπε στον γιατρό ότι τον πυροβόλησε ένας νευριασμένος σύζυγος, επειδή νόμιζε πως ο Χιλ, προσέβαλε τη γυναίκα του. Νωρίτερα σε άλλο σημείο, είχαν δολοφονηθεί οι Μόρισον, ένας παντοπώλης και ο γιος του, έξω από το μαγαζί τους. Ο τελευταίος πρόβαλε να πυροβολήσει τον έναν από τους δύο δράστες στη πλάτη πριν ξεψυχήσει.

Ο άλλος γιος του παντοπώλη που ήταν παρόν αλλά δεν τραυματίστηκε κάλεσε την αστυνομία. Αυτός και άλλοι μάρτυρες είπαν πως ο δράστης που τραυματίστηκε, έμοιαζε να έχει το ίδιο ύψος με τον Χιλ αλλά και οι δύο είχαν καλύψει τα πρόσωπά τους με κόκκινα μαντήλια και δε φαίνονταν τα χαρακτηριστικά τους.

Οι έρευνες για τους δράστες στάθηκαν άκαρπες ώσπου ο γιατρός ή κάποιος συνεργάτης του, ανέφερε ότι είχε κουράρει κάποιον με σφαίρα στη πλάτη το ίδιο βράδυ. Οι αστυνομικοί πίστευαν ότι επρόκειτο για έγκλημα εκδίκησης, επειδή ο Μόρισον ήταν πρώην αστυνομικός. Αμέσως μετά, ερεύνησαν το σπίτι του Χιλ και βρήκαν ένα κόκκινο μαντήλι αλλά κανένα όπλο.

Στις 13 Ιανουαρίου ο Χιλ συνελήφθη και μια εβδομάδα μετά κρίθηκε ένοχος. Στη δίκη του αρνήθηκε να τον εκπροσωπήσει δικηγόρος επειδή όπως είπε δεν είχε χρήματα να τον πληρώσει. Παρά τις επίμονες ερωτήσεις του εισαγγελέα ο Χιλ αρνήθηκε να αποκαλύψει το όνομα του άντρα που τον πυροβόλησε καθώς και της γυναίκας του κι έτσι το άλλοθι του δεν επιβεβαιώθηκε.

Οι σύντροφοί του θεώρησαν ότι η καταδίκη του είχε πολιτικά κίνητρα.

Έκαναν προσφυγές και αιτήσεις επανεξέτασης για να αλλάξουν την απόφαση σε ισόβια κάθειρξη. Μεταξύ αυτών ήταν εργάτες, ακτιβιστές και ο Σουηδός πρέσβης στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά κατάφεραν μόνο να καθυστερήσουν την εκτέλεσή του. Η άρνηση του Χιλ να αποκαλύψει τα ονόματα επιδείνωσε την κατάσταση.

Εκτελέστηκε στις 15 Νοεμβρίου του 1915.

Μέχρι τελευταία στιγμή, έλεγε πως όποια άλλη απόφαση πέρα από αθώωση θα κατέστρεφε τη φήμη του. Σε γράμμα του προς τον πρόεδρο των Wobblies έγραψε: “Αντίο Μπιλ: Πεθαίνω σαν αληθινός επαναστάτης. Μην χάνετε καθόλου χρόνο για πένθος, οργανωθείτε!”

Το σώμα του μεταφέρθηκε στο Σικάγο και αποτεφρώθηκε. Ήταν επιθυμία του, οι στάχτες του να γεμίσουν εξακόσιους φακέλους που θα σταλούν στα εργατικά σωματεία όλου του κόσμου και να σκορπιστούν συμβολικά στον άνεμο.

Το πιο γνωστό τραγούδι που γράφτηκε για τον Χιλ ήταν το “I Dreamed I Saw Joe Hill Last Night”, από τον Άλφρεντ Χέιζ. Ερμηνεύτηκε αργότερα από καλλιτέχνες όπως ο Μπομπ Ντίλαν.

Η Τζόαν Μπαέζ το τραγούδησε στο Woodstock το 1969 και το αφιέρωσε στον άντρα της Ντέιβ Χάρις που ήταν το αγαπημένο του τραγούδι. Ο σύζυγός της μόλις είχε φυλακιστεί επειδή αρνήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στο Βιετνάμ.

Οι στίχοι του τραγουδιού είναι οι εξής:

Ονειρεύτηκα ότι είδα τον Τζο Χιλ χθες το βράδυ,

Ζωντανός όπως εσύ ή εγώ

Μου λέει γειά, “Μα Τζο, είσαι δέκα χρόνια νεκρός”

«Δεν πέθανα ποτέ», λέει.

«Δεν πέθανα ποτέ», λέει.

«Στο Σολτ Λέικ, Τζο», του λέω,

Αυτός στεκόταν δίπλα στο κρεβάτι μου,

«Σε κατηγόρησαν για φόνο»

Λέει ο Τζο, “Μα δεν είμαι νεκρός”

«Τα αφεντικά σε σκότωσαν, Τζο,

Σε πυροβόλησαν, Τζο», λέω.

«Χρειάζονται περισσότερα από όπλα για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο»

Λέει ο Τζο: “Δεν πέθανα”

«Ο Τζο Χιλ δεν είναι νεκρός», μου λέει,

«Ο Τζο Χιλ δεν πέθανε ποτέ.

Εκεί που οι εργάτες απεργούν

Ο Τζο Χιλ είναι στο πλευρό τους,

Από το Σαν Ντιέγκο μέχρι το Μέιν,

Σε κάθε ορυχείο και μύλο –

Εκεί που οι εργαζόμενοι υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους

Εκεί θα βρείτε τον Joe Hill.

Εκεί θα βρείτε τον Joe Hill.

Δείτε την Τζόαν Μπαέζ να αναγγέλλει το τραγούδι στον τύπο λίγο πριν την εμφάνισή της:

Η υπόθεση των Σάκο και Βαντσέτι

περίπτωση του Χιλ μοιάζει ιδιαίτερα με εκείνη των Σάκο και Βαντσέτι το 1920 η οποία έγινε ταινία το 1971.

Οι δύο διάσημοι αναρχικοί της εποχής, κατηγορήθηκαν για τον φόνο μιας ταμία και ενός φρουρού στη βιομηχανία “Slater and Morrill” κατά τη διάρκεια μιας χρηματαποστολής. Συνελήφθησαν όταν πήγαν να πάρουν από το συνεργείο το αυτοκίνητο ενός άλλου αναρχικού φίλου τους.

Οι αστυνομικοί θεώρησαν ότι το συγκεκριμένο αυτοκίνητο, ήταν το μέσο διαφυγής των δραστών από το σημείο της δολοφονίας.

Τα αιτήματα για κακοδικία απορρίφθηκαν και στην περίπτωσή τους. Οι δύο άνδρες εκτελέστηκαν στην ηλεκτρική καρέκλα στις 23 Αυγούστου του 1927.

Πηγή αρχικής εικόνας: Wikipedia