Η Νάπολη της Ιταλίας ιδρύθηκε από Έλληνες άποικους της Κύμης. Γιατί αρχικά ονομάστηκε “Παρθενόπη”. Η σχέση με τον Οδυσσέα

Η Νάπολη της Ιταλίας θεωρείται ότι ιδρύθηκε ως αποικία από κατοίκους της Κύμης της Εύβοιας, μεταξύ 8ου και 9ου αιώνα π.Χ.. Το όνομα που είχε αρχικά ήταν “Παρθενόπη” ή “Παλαιόπολις”.

Σήμερα, η Νάπολη είναι η τρίτη πολυπληθέστερη πόλη της Ιταλίας και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της νότιας περιοχής της χώρας.

Ο πρώτος οικισμός χτίστηκε στο Καστέλ ντελ’ Όβο τον 8ο αιώνα π.Χ., ο οποίος, δύο αιώνες μετά, είχε επεκταθεί μέχρι το Όρος Έτσια. Τότε η πόλη επανιδρύθηκε με το όνομα Νεάπολη και εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους πυρήνες του ελληνισμού στη Μεγάλη Ελλάδα.

“Μεγάλη Ελλάδα” (“Magna Graecia”) ονόμαζαν οι Ρωμαίοι τις περιοχές που υπήρχαν διάφορες ελληνικές αποικίες στη Σικελία και τη Νότια Ιταλία.

Η Νεάπολη ως ελληνική αποικία

Σύμφωνα με τον μύθο, καθώς ο Οδυσσέας περνούσε με το καράβι του από τις ακτές όπου κατοικούσαν οι Σειρήνες, γνωρίζοντας το θανάσιμο κίνδυνο που έκρυβε η μαγευτική τους φωνή, απέφυγε να πλησιάσει και συνέχισε τον πλου του μαζί με τους συντρόφους του χωρίς να σταματήσει. Τότε, η Σειρήνα Παρθενόπη, απογοητευμένη που ο Οδυσσέας δεν υπέκυψε στη γοητεία της, έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε.

Το σώμα της ξεβράστηκε σε μια ιταλική ακτή, όπου οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής, Χαλκιδείς άποικοι από την Κύμη, το βρήκαν και το έθαψαν με τιμές. Στο σημείο εκείνο ίδρυσαν αργότερα μια νέα πόλη, την οποία ονόμασαν Παρθενόπη προς τιμήν της. Η πόλη αυτή εξελίχθηκε στη σημερινή Νάπολη της Ιταλίας.

Η τοποθεσία της Παρθενόπης ήταν ιδιαίτερα σημαντική και η εντυπωσιακή θέα από τον κοντινό λόφο τράβηξε την προσοχή των Κυμαίων αποίκων. Έτσι, τον 6ο αιώνα π.Χ., αποφάσισαν να χτίσουν μια νέα πόλη στο λόφο αυτό, την οποία ονόμασαν Νεάπολη, δηλαδή «Νέα Πόλη», σε αντίθεση με την Παρθενόπη που θεωρήθηκε πλέον “παλιά”.

Ο λόφος ονομάστηκε Παυσίλυπον, δηλαδή τόπος που διώχνει τη λύπη, εξαιτίας της ομορφιάς του (σήμερα γνωστός ως Posillipo). Με τα χρόνια, οι δύο αυτοί οικισμοί, η Παρθενόπη και η Νεάπολη, ενώθηκαν και αποτέλεσαν τη βάση για τη σύγχρονη πόλη της Νάπολης, που εξελίχθηκε σε σημαντικό κέντρο της Μεγάλης Ελλάδας.

Η πόλη πέρασε στα χέρια των Ρωμαίων το 376 π.Χ., αλλά διατήρησε τη γλώσσα και τον ελληνικό της πολιτισμό. Σύμφωνα με ένα μύθο, τα δάκρυα της Παρθενόπης γέμισαν τον κόλπο της Νάπολης. Σήμερα, το πανεπιστήμιο της πόλης φέρει το όνομά της, ενώ πολλοί κάτοικοι αποκαλούν τους εαυτούς τους “Παρτενοπαίους” (“Partenopei“).

Η Νεάπολη στα χέρια των Ρωμαίων

Οι Ρωμαίοι ανέδειξαν τη Νάπολη σε σπουδαίο κέντρο του ελληνιστικού πολιτισμού, καθώς εκεί συνυπήρξαν και αναμείχθηκαν οι ελληνικές και ρωμαϊκές παραδόσεις, δημιουργώντας τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό.

Παρά τη ρωμαϊκή κυριαρχία, η πόλη διατήρησε την ελληνική γλώσσα και τα ήθη των κατοίκων της. Στην περιοχή, χτίστηκαν πολυτελείς βίλες, υδραγωγεία και λουτρά, με πιο γνωστό μνημείο τον Ναό των Διόσκουρων.

Πολλοί Ρωμαίοι αυτοκράτορες, όπως ο Κλαύδιος και ο Τιβέριος, επέλεγαν τη Νάπολη ως τόπο ξεκούρασης. Ο Βιργίλιος, ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της Ρώμης και δημιουργός της “Αινειάδας”, σπούδασε και έζησε στην περιοχή.

Ο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος θέσπισε εκεί τους Ιταλικούς Ολυμπιακούς Αγώνες, στα πρότυπα των ελληνικών, θεωρώντας τη Νάπολη ως την πιο ελληνική πόλη της Ιταλίας.

Ο Χριστιανισμός έκανε την εμφάνισή του νωρίς στην πόλη, καθώς λέγεται πως οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος την επισκέφθηκαν. Προστάτης άγιος της Νάπολης είναι ο Άγιος Αυγουστίνος, ο οποίος μαρτύρησε τον 4ο αιώνα μ.Χ..

Όταν έπεσε η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ο τελευταίος αυτοκράτορας, Ρωμύλος Αυγουστύλος, εξορίστηκε στη Νάπολη από τον Γερμανό βασιλιά Οδόακρο.

Αρχική εικόνα: Wikipedia