Η σφαγή στη Λισαβόνα. Όταν οι καθολικοί δολοφόνησαν χιλιάδες Εβραίους, που τους είχαν υποχρεώσει να βαφτιστούν χριστιανοί

Στις 19 Απριλίου 1506, στη Λισαβόνα, εξαγριωμένο πλήθος εισέβαλε στο μοναστήρι του Αγίου Δομίνικου και σκότωσe πιστούς, που υποψιάζονταν ότι ήταν Εβραίοι. Οι επιθέσεις εξαπλώθηκαν σε όλη την πόλη, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 500 – 4.000 “Νέοι Χριστιανοί”.

Ως “Νέοι Χριστιανοί” ορίζονταν οι Εβραίοι που είχαν εξαναγκαστεί να ασπαστούν τον χριστιανισμό.

Το 1495, όταν ο Μανουήλ Α΄ έγινε βασιλιάς, φιλελευθεροποίησε το καθεστώς των Εβραίων, οι οποίοι ουσιαστικά κρατούνταν σε δουλεία. Όταν παντρεύτηκε την Ισαβέλλα της Ισπανίας, υποχρεώθηκε  λόγω γαμήλιας ρήτρας  να εκδιώξει Εβραίους και Μαυριτανούς από την Πορτογαλία. Αν και δεν ήθελε να χάσει τον εβραϊκό πλούτο, υπέγραψε διάταγμα απέλασης με την ελπίδα ότι πολλοί θα βαφτίζονταν Χριστιανοί. Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότεροι επέλεξαν να φύγουν.

Ο Μανουήλ, δείχνοντας “οίκτο”, αποφάσισε το 1497 να βαφτίσει όλους τους Εβραίους με βασιλικό διάταγμα, πριν λήξει η διορία. Αυτό περιλάμβανε τόσο τους Πορτογάλους Εβραίους όσο και πολλούς που είχαν φύγει από την Πορτογαλία μετά την απέλαση του 1492. Όσοι δεν είχαν ακόμη βαφτιστεί, εξαναγκάστηκαν με τη βία να ασπαστούν τον χριστιανισμό. Παρ’ όλα αυτά, η μεγάλη πλειοψηφία συνέχισε να τηρεί την εβραϊκή πίστη κρυφά. Το 1499, ο βασιλιάς απαγόρευσε στους Νέους Χριστιανούς να φύγουν από τη χώρα.

Οι πορτογάλοι χριστιανοί ένιωθαν απέχθεια για τους Νέους Χριστιανούς, καθώς τους εξόργιζε η υποψία ότι τηρούσαν κρυφά την παλιά τους πίστη. Στο μεταξύ, από τον Οκτώβριο του 1505, η επιδημία της πανούκλας και η πείνα είχαν εξαθλιώσει τους Πορτογάλους. Η κατάσταση ήταν πια απελπιστική. Περίπου 130 άτομα πέθαιναν καθημερινά. Ο Μανουήλ και οι ακόλουθοί του είχαν απομακρυνθεί από τη Λισαβόνα, με αποτέλεσμα να επικρατεί το χάος.

Η σφαγή στη Λισαβόνα

Στις 19 Απριλίου 1506, κατά τη διάρκεια προσευχής στο μοναστήρι του Αγίου Δομίνικου, κάποιος από τους πιστούς ισχυρίστηκε ότι είδε φως πάνω στο βωμό, το οποίο θεωρήθηκε ότι ήταν θαύμα. Υπήρχαν μερικοί που δεν συμμερίστηκαν την ιδέα, μεταξύ των οποίων και ένας Νέος Χριστιανός.

Οι πιστοί εξαγριώθηκαν, κάτι το οποίο υποκινήθηκε από τους μοναχούς. Αποτέλεσμα ήταν να τον φιμώσουν και να ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου ενώ στη συνέχεια έκαψαν το πτώμα του. Στη συνέχεια, ένας άλλος άνδρας παρενέβη και είπε ότι ο δολοφονημένος Νεοχριστιανός σκοτώθηκε επειδή είχε πει την αλήθεια. Το εξαγριωμένο πλήθος τον δολοφόνησε κι εξόντωσε όλους τους προσηλυτισμένους που βρίσκονταν στο ναό.

Το γεγονός πήρε τεράστιες διαστάσεις και η βία επεκτάθηκε σε όλη την πόλη. Η σφαγή γινόταν επί τρεις μέρες. Νέοι Χριστιανοί, ανεξαρτήτως ηλικίας ή φύλου, δολοφονήθηκαν και τα σπίτια τους λεηλατήθηκαν. Οι εξαγριωμένοι έφτιαξαν μια πυρά στην πλατεία της εκκλησίας και έριξαν τα σώματα των θυμάτων τους στη φωτιά.

Ο βασιλιάς επειδή θεωρούσε τα γεγονότα προσβολή για την εξουσία του, αντέδρασε αμέσως. Διέταξε εκτελέσεις δραστών χωρίς δίκη, τιμώρησε το μοναστήρι που υποκίνησε τη βία και στέρησε την πόλη από τα προνόμιά της. Παρά την αρχική απαγόρευση, πολλοί Νέοι Χριστιανοί εγκατέλειψαν την Πορτογαλία, και τελικά, το 1507 το κράτος τους επέτρεψε να φύγουν από τη χώρα. Η σφαγή προκάλεσε ευρεία κατακραυγή στην Ευρώπη.

Αρχική εικόνα AI