Η μαυροδάφνη αποτελεί ένα από τα αγαπημένα κρασιά των Ελλήνων. Εφευρέτης της διάσημης ποικιλίας κρασιού ήταν ο Γουσταύος Κλάους, ο οποίος έφτασε στην Ελλάδα, μετά την απελευθέρωση της χώρας από την οθωμανική κατοχή και έβαλε τον θεμέλιο λίθο της ελληνικής οινοποιίας. Αχαΐα Κλάους Το 1852 ο Βαυαρός σταφιδέμπορος Κλάους, κατέφτασε στην Πάτρα ως εκπρόσωπος ενός […]
"Μήνας που δεν έχει «ρο» ρίξε στο κρασί νερό"
Από τη ζωή έφυγε τα ξημερώματα της Κυριακής ο Βασίλης Κουρτάκης. Συνέβαλε καθοριστικά να ανοίξει ο δρόμος του εμφιαλωμένου οίνου στην Ελλάδα την δεκαετία του ’60.
Πριν απο χιλιάδες χρόνια οι Φοίνικες μετέφεραν στους πρόποδες του Παγγαίου την ποικιλία Βυβλία, από την οποία παρήγαγαν τον περίφημο “βίβλινο οίνο”. Ο αρχαίος λαός δημιούργησε στην περιοχή μια αμπελουργική παρακαταθήκη που δεν χάθηκε ποτέ. Με την αποχώρηση των Φοινίκων, την ποικιλία συνέχισαν να καλλιεργούν στις πλαγιές του βουνού οι αρχαίοι Έλληνες. Σταδιακά, η περιοχή […]
Το καλό φαγητό συνοδεύεται πάντα και από καλό κρασί. Στην περίπτωση όμως του κτήματος Χατζημιχάλη το φαγητό στήριξε το καλό κρασί και με το παραπάνω. Όταν το 1973, ο Δημήτρης Χατζημιχάλης αγόρασε τα πρώτα 90 στρέμματα στην κοιλάδα της Αταλάντης στη Στερεά Ελλάδα, ο στόχος του ήταν να παράγει οίνο υψηλής ποιότητας. Το ξεκίνημα όμως […]
Όσοι πίνουν κρασί διαλέγουν λευκό ή κόκκινο, αναλόγως την εποχή ή τη διάθεσή τους. Όσοι όμως γνωρίζουν από οίνο, επιλέγουν την ποικιλία, γνωρίζουν τη σωστή θερμοκρασία και τα συνδυάζουν αναλόγως το φαγητό ή ακόμη και το επιδόρπιο. Μία από τις ποικιλίες με φανατικούς λάτρεις είναι η Μαλαγουζιά, που αφήνει μια ευχάριστη αίσθηση λιπαρότητας στο στόμα […]
Ο τρύγος του σταφυλιού είναι η σημαντικότερη, ίσως, στιγμή στην διαδικασία παραγωγής του κρασιού, καθώς κρίνει, σε μεγάλο βαθμό, την έκβαση του μόχθου ολόκληρης της οινικής περιόδου. Χωρίς αμπελουργία δεν υπάρχει οινοποιία και χωρίς τρύγο δεν υπάρχει σοδειά. Συνήθως ο τρύγος διαρκεί όλο τον μήνα Σεπτέμβριο, ο οποίος, άλλωστε, λέγεται και Τρυγητής. Ωστόσο, σε πολύ […]
Από τα τέλη του 1500 η Κεφαλλονιά βρισκόταν υπό την κυριαρχία της Βενετίας. Τα προϊόντα που απέφεραν πλούτο στο νησί, ήταν το κρασί και η σταφίδα. Πηγή: Στην επικαιρότητα του παρελθόντος, του Ν. Μοσχονά, εκδόσεις Αρχείο Έτσι το ενδιαφέρον της διεθνούς αγοράς, για αυτά τα δύο, ήταν εξαιρετικά μεγάλο και η Βενετία θέλοντας να ελέγχει το εμπόριο […]
Το μπουκάλι ανακαλύφθηκε μέσα σε έναν τάφο ρωμαίου ευγενή, του 4ου αιώνα μ.Χ..
Από την Κάτω πόλη ξεκινά το ανηφορικό καλντερίμι που οδηγεί στο Επάνω Κάστρο ή Γουλά, το δεύτερο οικισμό που δεν κατοικείται
Αισθάνθηκαν ντροπή επειδή μια γυναίκα τους είχε ξεπεράσει και άρχισαν να επιτίθενται στον κάπρο με μανία.
Η ιστορία της φάβας ξεκίνησε σχεδόν 3.500 χρόνια πριν και κάποιοι παραγωγοί χρησιμοποιούν ακόμα τον παραδοσιακό τρόπο αλωνίσματος.
Το 1885 πίστευαν, ότι η κοκαΐνη «θα αντικαταστήσει το φαγητό, θα κάνει τους δειλούς γενναίους, τους ήσυχους εύγλωττους και προσφέρει αναισθησία στον πόνο».
Tο νησί της Καλυψούς, σύμφωνα με την μυθολογία ήταν η Ωγυγία. Εκεί η νύμφη υποδέχτηκε τον Οδυσσέα ως ναυαγό. Στον Πελοποννησιακό πόλεμο στους όρμους του νησιού κατέφυγαν πλοία των Σπαρτιατών και των Αθηναίων. Στην επανάσταση του ’21 αποτέλεσε καταφύγιο για τον Μιαούλη και τους Ψαριανούς, Υδραίους και Σπετσιώτες αγωνιστές. Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα 30 νησιών, το οποίο βρίσκεται […]
Μια από τις πιο αγαπημένες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου είναι το “Υπάρχει και φιλότιμο”, του Αλέκου Σακελλάριου, με πρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, στον ρόλο του υπουργού Μαυρογιαλούρου. Για πολλά χρόνια το μέρος όπου πραγματοποιήθηκαν τα υπαίθρια γυρίσματα αποτελούσε μυστικό. Οι περισσότεροι πίστευαν ότι στις σκηνές πρωταγωνιστούσε κάποιο χωριό μακριά από την Αθήνα. Όπως θα δείτε […]
Τα Βακχανάλια ήταν οι γιορτές της Ρώμης προς τιμήν του θεού Διονύσου. Στην Ελλάδα ονομαζόταν Διονύσια και οι άνθρωποι γιόρταζαν κάνονας θυσίες ζώων, πίνοντας κρασί και απολαμβάνοντας ωμό κρέας. Η γιορτή μεταφέρθηκε στη Ρώμη από τις ελληνικές αποικίες. Οι Ρωμαίοι ξεκίνησαν να γιορτάζουν τον θεό του κρασιού περίπου το 200 π.Χ. Σύμφωνα με τον Λίβιο, οι πιστοί […]
Κάποτε έφτασε στα αυτιά του Δημοσθένη η φήμη ότι ο Βασιλιάς της Μακεδονίας ήταν μανιώδης «οινοπότης» κι ότι καυχιόνταν δημόσια γι αυτό.
Το αποστακτήριο στα αγγλικά: Alembic. Προήλθε από την αραβική al-ambiq που έχει ρίζα ελληνική "άμβιξ"
Πρέπει να αρθή το κλείσιμο των ταβερνών από τις δέκα.
«Φέρε μου άλλο ένα κρασάκι κι άλλο ένα γουρουνάκι»: αυτό τραγουδούν οι Γαλάτες του γνωστού χωριού, ενώ ταξιδεύουν για την Ελλάδα. Για τον Οβελίξ και τους υπόλοιπους, δεν υπάρχει κανένα αγριογούρουνο που να είναι καλύτερο από το ψητό. Αυτό είναι το καλύτερό τους φαγητό και γι’ αυτό πάνε κυνήγι κάθε μέρα. Οι Κέλτες στην πραγματικότητα […]
