“Με τρίας δραχμάς και εντός δέκα λεπτών από το Δημοτικό θέατρο, βγαίνετε από την Αθήνα, από την Ελλάδα, από την Ευρώπη”.
«Ήμουν κι εγώ πρόσφυγας – Tα πέτρινα χρόνια της εγκατάστασης» Β” μέρος
Εντυπωσιακά κτίρια που ανεργέθηκαν σε μια εποχή γεμάτη αντιφάσεις ανάμεσα στην χλιδή και τη φτώχεια
Κοινό σημείο των δύο φωτογραφιών είναι το κτίσμα με την μεγάλη λευκή μάντρα.
Παρ΄όλη τη φτώχεια, υπάρχει μια απόλυτη καθαριότητα και τάξη!
"Πήγαινε ο θείος να πάρει ζάχαρη για το τσάι και δεν του δίναν. Κάρβουνα δεν δίναν σε πρόσφυγα! Να, ο ρατσισμός πώς ήταν"
Χιλιάδες χρόνια μετά έφτασαν στην σημερινή Γερμανία.
