Το 1889 οι Παριζιάνοι χαιρόντουσαν για το άνοιγμα του πιο εμβληματικού και γνωστότερου καμπαρέ της γαλλικής πρωτεύουσας. Το Μουλέν Ρουζ άνοιξε τις πόρτες του εκείνη τη χρονιά και άρχισε να προσελκύει την αφρόκρεμα του Παρισιού, που πήγαινε να θαυμάσει τις όμορφες χορεύτριες να λικνίζονται σε ρυθμούς καν-καν.
Το "chahut" ήταν χορός για όλους, όμως το καν καν, που αποτέλεσε την εξέλιξη του, ήταν το αντίστοιχο του χορού σε στύλο (poledancing) της δεκαετίας του 1860, που τον εκτελούσαν στη σκηνή ημιεπαγγελματίες “χορεύτριες”, λέξη που συχνά αποτελούσε ευφημισμό για της ιερόδουλες.
