Όταν η ταινία βγήκε στους κινηματογράφους, χρειάστηκε να περάσουν έξι μήνες για να επανέλθει ψυχικά, σωματικά και να βρει τη ρουτίνα της καθημερινότητας.
Η ψυχολογία της Φάροου επιβαρύνθηκε απ’ τα γυρίσματα. Αν κάποιος συνεργάτης ήταν καλός μαζί της, κολλούσε ένα χρυσό αστέρι δίπλα στο όνομά του, ενώ αν κάποιος ήταν αγενής ή απότομος, έπαιρνε μια μαύρη τελεία....
Ζούσε με τους γονείς της στο γκέτο των Εβραίων, αλλά κατάφερε να διαφύγει με τη μητέρα της μέσα από ένα τούνελ, όταν το εκκένωσαν οι Ναζί, σκοτώνοντας χιλιάδες.
“Ποιο έλεος δείξατε εσείς στην κόρη μου όταν ικέτευε για τη ζωή της; Ποιο έλεος της δείξατε όταν σας έλεγε: “Δώστε μου δυο βδομάδες να γεννήσω το παιδί μου και σκοτώστε με τότε!”
