THE COLD WAR

Αυτά τα πειράματα απευθύνονται σε όποιον έχει γερό στομάχι, γιατί όλα όσα θα δει και θα διαβάσει προκαλούν αναγούλα

Τα gadget που έχουν χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς από τα κράτη και αποτελούσαν επτασφράγιστα μυστικά, ξεπερνούν κάθε κινηματογραφικό σενάριο

Στις 3 Νοεμβρίου του 1986, το λιβανέζικο περιοδικό Ash-Shiraa αποκάλυψε ότι οι ΗΠΑ πουλούσαν όπλα στο Ιράν, με αντάλλαγμα υπέρογκα χρηματικά ποσά και την απελευθέρωση Αμερικάνων ομήρων που είχε απαγάγει η Χεζμπολάχ.

Η γυναίκα, βρεγμένη και εξαντλημένη, δεν του απαντά και απλώς κραυγάζει: «Τα καταφέραμε!», ενώ ξεσπά σε λυγμούς.

Το 1962 λοιπόν, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου γυρίστηκε η ταινία «Οι 300 Σπαρτιάτες», γνωστή και ως ο «Λέων της Σπάρτης». Τα γυρίσματα έγιναν στην Ελλάδα με την αμέριστη συνδρομή του κράτους και του Ελληνικού Στρατού ο οποίος διέθεσε εκατοντάδες στρατιώτες ως κομπάρσους.

Με τον όρο “χλιαρός” πόλεμος ήθελε να περιγράψει μία ατέρμονη, ετοιμοπόλεμη κατάσταση που δεν ολοκληρώνεται ποτέ.

Η απειρία του δεν το σταμάτησε από το να επιχειρήσει έναν από τους πιο επικινδύνους άθλους στην ιστορία, να εισέλθει στον εναέριο χώρο της ψυχροπολεμικής Σοβιετικής Ένωσης, χωρίς άδεια.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος και οι Βόρειοι εισέβαλαν στη Σεούλ ο Μπλέηκ συνελήφθη και παρέμεινε αιχμάλωτος για δύο χρόνια. Το 1952 απελευθερώθηκε και επέστρεψε στο Λονδίνο. Είχε όμως περάσει στην «απέναντι όχθη». Ήταν πλέον ένας φανατικός κομμουνιστής και πράκτορας των Σοβιετικών!

Ήθελε να γνωρίσει και την καθημερινότητα του δυτικού τρόπου ζωής και μπήκε σε ένα μεγάλο μανάβικο που συνάντησε στον δρόμο

Ένας «μεγάλος αδελφός» ο οποίος κατήργησε την έννοια της ιδιωτικότητας στις ζωές των Ανατολικογερμανών.

Ο Λαβρέντι Πάβλοβιτς Μπέρια υπήρξε ένα από τα μισητά πρόσωπα στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν.

Το 1989, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ο Σοβιετικός καλλιτέχνης Ντμίτρι Βραμπέλ ζωγράφισε ένα γκράφιτι με αυτήν την εικόνα σε έναν τοίχο στην ανατολική πλευρά του Βερολίνου

Υπήρξε το μοναδικό γνωστό μέλος του αμερικανικού Κογκρέσου που κατασκόπευε για λογαριασμό της Σοβιετικής Ένωσης. Η κωδική του ονομασία ήταν "Απατεώνας" - γιατί, όπως πίστευαν οι σοβιετικοί, έκανε τα πάντα για το χρήμα...

Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των συμπατριωτών του ο Μάρσαλ πίστευε ότι η εμπλοκή των ΗΠΑ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν αναπόφευκτη. Γι’ αυτό τον λόγο αποδύθηκε σε μια εργώδη προσπάθεια στρατιωτικής ενίσχυσης των ΗΠΑ.

Σε ένα απόρρητο έγγραφο σχετικό με την υπόθεση προς την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Πληροφοριών, η CIA παραδέχτηκε ότι υπήρξε κατάσκοπος, αλλά σημείωνε ότι "δεν είχε κανένα στοιχείο για τη δράση του κατά την περίοδο του πολέμου".

Η αφοσίωση του στον κομμουνισμό φαίνεται και από το γεγονός ότι δεν δίστασε να κατασκοπεύσει, χωρίς επιτυχία, και τον ίδιο τον πατέρα, καθώς οι Σοβιετικοί τον θεωρούσαν μυστικό πράκτορα των Βρετανών!

Η Σεκιουριτάτε είχε τη δικαιοδοσία να συλλαμβάνει κάθε ύποπτο που θεωρούνταν ταξικός εχθρός ή, ακόμη χειρότερα, κατάσκοπος.

Οι κατάσκοποι της Ρωσίας στο Κέιμπριτζ ήταν "συνεχώς μεθυσμένοι.

Η Σαμάνθα έστειλε γράμμα στον Γενικό Γραμματέα Αντρόποφ και τον ρώτησε: "Θα ψηφίσετε υπέρ του πολέμου ή όχι;"

Το 1943 ανακαλύφθηκαν στο Κατίν, ομαδικοί τάφοι των Πολωνών αιχμαλώτων

Η περίοδος του «Μακαρθισμού» ήταν χρόνια παράνοιας. Πήρε το όνομα της από τον αμερικανό γερουσιαστή Τζόσεφ Μακάρθι που ηγήθηκε της προσπάθειας, μέχρι και τον θάνατό του στις 2 Μαΐου του 1957. Ήταν ένα «κυνήγι μαγισσών» όπου «ξεσκαρτάρισαν» το Χόλιγουντ από όλους τους πιθανούς κομμουνιστές. Η ρουφιανιά έγινε πατριωτική πράξη. Συνεργάτες κατέδιδαν ο ένας τον άλλο, […]

Ο υπόγειος πόλεμος των μυστικών υπηρεσιών