Επέστρεψαν στην Κέρκυρα τα οστά της Ρένας Βλαχοπούλου. Συγκίνηση στην τελετή 20 χρόνια μετά τον θάνατο της

Σχεδόν 20 χρόνια μετά τον θάνατό της Ρένας Βλαχοπούλου, τα οστά της επέστρεψαν στην γενέτειρά της, την Κέρκυρα, σε μία σεμνή τελετή, όπως είχε ζητήσει η ίδια η ηθοποιός.

Όπως γνωστοποίησε με ανακοίνωσή του το ΔΗΠΕΘΕΚ,  η μετακομιδή των οστών της Ρένας Βλαχοπούλου και η τοποθέτηση τους στον οικογενειακό τάφο του Α’ Κοιμητηρίου της Πόλης της Κέρκυρας στη Γαρίτσα, ολοκληρώθηκαν την προπαραμονή των Χριστουγέννων.

Η Εκκλησιαστική Τελετή, πραγματοποιήθηκε από τους εκπροσώπους της τοπικής εκκλησίας και του ιερέα Σπυρίδωνα Κοσκινά, τους αγαπημένους μουσικούς ήχους της αείμνηστης ηθοποιού από την ιστορική Φιλαρμονική Εταιρεία «Μάντζαρος», η οποία και συμμετείχε κατά την εξόδιο ακολουθία στο Α΄ Κοιμητήριο Αθηνών το 2004.

Η τελετή έγινε με την συμμετοχή των αγαπημένων ανιψιών της, αρκετών συναδέλφων της ηθοποιών και καλλιτεχνών, αλλά και του Κερκυραϊκού λαού.

Η πρόταση μας θα είναι να πάρει και κάποιος δρόμος το όνομά της

Η Μερόπη Υδραίου, δήμαρχος Κέρκυρας, μίλησε στην εκπομπή «Ακόμα Δεν Είδες Τίποτα» για αυτήν την απόφαση.

«Ήταν ένας προσωπικός μου στόχος, όπως και της Δημοτικής Αρχής, τα οστά της Ρένα Βλαχοπούλου, που είναι συνυφασμένη με την Κέρκυρα, να επιστρέψουν στον χώρο που λάτρεψε.

Σε συνεννόηση με τους συγγενείς της, τον κ. Γεωργάτο, τον κ. Δελαπόρτα που ήταν κοντά της,  πήραμε τα έγγραφα που χρειάζονταν και έκανα μία επαφή με τον κ. Μπακογιάννη και καταφέραμε μόλις χθες να γίνει η διακομιδή των οστών σε μία σεμνή τελετή.

Η πρόταση μας θα είναι να πάρει και κάποιος δρόμος το όνομά της.

Βοήθησε και ευεργέτησε πολλούς ανθρώπους χωρίς να το γνωρίζει κανείς. Ξεκίνησε από εμάς η ιδέα και βρήκαμε καλούς συμμάχους την οικογένειάς της.  Επίσης, ήταν συμβολικό πως έγινε το 2023 καθώς συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή της».

Ο Μάκης Δελαπόρτας, καλός φίλος της αξέχαστης ηθοποιού, μίλησε και εκείνος στην εκπομπή, διαψεύδοντας, όμως τη δήμαρχο Κέρκυρας καθώς, όπως είπε, η ιδέα δεν ήταν δική της, αλλά δική του.

«Η ιδέα ήταν δική μου καθαρά. Να θυμίσω στην κ. Υδραίου πως τρία χρόνια πριν είχα πάει εγώ στην Κέρκυρα και της το είχα ζητήσει καθώς είχα μάθει πως οι τάφοι των μεγάλων ηθοποιών θα μεταφερθούν σε μαυσωλείο. Έτσι, είπα πως η Ρένα θα έπρεπε να γυρίσει πίσω στην πατρίδα της. Έτσι, πήγα και βρήκα την κ. Υδραίου και της το ζήτησα.  Είχα πει να γίνει με κάποιες προϋποθέσεις. Η τελετή για εμένα δεν θα έπρεπε να είναι σεμνή αλλά να είναι όλη η Κέρκυρα εκεί, όπως και το Σωματείο Ελλήνων ηθοποιών. Εγώ προσκλήθηκα προχθές για εχθές», είπε αρχικά και πρόσθεσε:

«Στεναχωριέμαι για κάποια πράγματα, γιατί η Ρένα ήταν πολύ δικός μου άνθρωπος. Σε εμένα άφησε όλα της τα ρούχα κλπ. και είχα προτείνει να γίνει ένα μουσείο στην Κέρκυρα με αυτά, όπως και ένας δρόμος. Εγώ τόσα χρόνια ’’έχω φάει πόρτα ‘’ σε αυτό(σ.σ στην ονομασία του δρόμου).

Αυτό που θα γίνει σίγουρα είναι πως θα φτιάξουμε το Μουσείο Ελληνικού Κινηματογράφου στο Ελληνικό, εκεί όπου η Ρένα θα τιμηθεί όπως της αξίζει. Η Κέρκυρα θα έπρεπε να την έχει τιμήσει εδώ και χρόνια. Δεν έχουν φτιάξει ούτε ένα μνημείο», κατέληξε.

Η Κόμησσα της Κέρκυρας

Η Ρένα Βλαχοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Ο πατέρας της ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας του νησιού και μαζί με την μητέρα της Καλλιόπη απέκτησαν εννιά παιδιά.

Η “Ρηνούλα” έδειξε από μικρή το ταλέντο της στο τραγούδι, αφού από δύο χρονών τραγούδαγε στο σπίτι, στο δρόμο, σε πανηγύρια και σε γιορτές, με αποτέλεσμα να γνωρίζουν όλοι το παιδί-θαύμα με την αγγελική φωνή.

Στα δεκαέξι της πρωτοτραγούδισε επίσημα σε ένα από τα πιο διάσημα ζαχαροπλαστεία της Κέρκυρας, αυτοσχεδιάζοντας περίτεχνα σε κάθε της εμφάνιση.

Το 1939, η Ρένα παντρεύεται και πηγαίνει στην Αθήνα. Εκεί θα γευτεί την πρώτη μεγάλη επιτυχία, όταν θα την ανακαλύψει ο Μίμης Τραϊφόρος και θα την παρουσιάσει ως νέο ταλέντο σε ένα πρόγραμμα βαριετέ στο κέντρο «Όαση» του Ζαππείου.

Την ίδια χρονιά, εμφανίζεται στην σκηνή του «Μουντιάλ», τραγουδώντας ντουέτο με τη Σοφία Βέμπο.

Στην αιωνιότητα

Τα λόγια της Ρένας Βλαχοπούλου ήταν βγαλμένα από την ψυχή και την εμπειρία της ζωής. Πίστευε ότι η μνήμη της θα παραμείνει ζωντανή μέσα από τα έργα της. Η ίδια έλεγε:

«Δεν αντέχω πολλές φορές τους ανθρώπους της ηλικίας μου. Μαμουριάζουν πριν την ώρα τους. Ενώ με τους νέους μπορώ να μιλάω ώρες, για χιλιάδες πράγματα και να διασκεδάζω αφάνταστα. Είμαι άνθρωπος ζωντανός, με κέφι για ζωή και δημιουργία. Εξάλλου, η ψυχή του καλλιτέχνη δεν γερνάει ποτέ. Όλοι εμείς οι ηθοποιοί μένουμε για πάντα παιδιά.»

Με πληροφορίες από ΤΑ ΝΕΑ