«Νταλίκες». Το θρυλικό τραγούδι του Νικολόπουλου που σημάδεψε τη δεκαετία του ΄80, παραλίγο να μην κυκλοφορήσει. Έδωσε το όνομά του σε δύο νυχτερινά κέντρα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη που έγραψαν ιστορία

Με πληροφορίες από το βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε: “Χρήστος Νικολόπουλος, Η ζωή μου…Τα τραγούδια μου”, Κώστας Μπαλαχούτης, εκδόσεις Αλκυών

«Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά, τριγυρνάνε οι Νταλίκες στην Αθήνα», με αυτά τα λόγια ξεκινούσε το τραγούδι «Οι Νταλίκες» που κυκλοφόρησε το 1982 και έγινε τεράστια επιτυχία.

Τη μουσική είχε γράψει ο Χρήστος Νικολόπουλος και τους στίχους ο Μανώλης Ρασούλης. Πρώτος το τραγούδησε ο Γιώργος Σαρρής, ο αδερφός της Χαρούλας Αλεξίου.

Όπως είχε αναφέρει σε συνέντευξη του ο Νικολόπουλος, το τραγούδι παραλίγο να μη συμπεριελήφθη στον δίσκο «Παίξε Χρήστο Επειγόντως».

Ο Ρασούλης σκεφτόταν να κόψει τις “Νταλίκες” γιατί δεν θεωρούσε ότι θα έκανε επιτυχία. Άλλωστε οι δυο τους είχαν ήδη ηχογραφήσει πολλά τραγούδια και είχαν την ευχέρεια επιλογής.

Τελικά, το τραγούδι όχι απλά συμπεριλήφθηκε, αλλά ξεχώρισε αμέσως από τα υπόλοιπα του δίσκου και αγαπήθηκε από το κοινό, ιδιαίτερα από τους νταλικέρηδες.

Οι «Νταλίκες» τη δεκαετία του ’80 έγιναν συνώνυμο της επιτυχίας για τον Νικολόπουλο. Οι συμπτώσεις εδραίωσαν την επιτυχία, καθώς εκτός από το τραγούδι υπήρχε και ένα νυχτερινό κέντρο στο Γαλάτσι με το ίδιο όνομα, που φιλοξένησε το μουσικό σχήμα του Νικολόπουλου και τάραξε τα νερά νυχτερινής διασκέδασης.

Το μαγαζί άνηκε στους Θανάση Τσενέ και Γιάννη Μητσάνη και βρισκόταν στην οδό Αγίας Γλυκερίας στο Γαλάτσι. Εκεί χτυπούσε η καρδιά της αθηναϊκής νύχτας το 1985 και όπως αναφέρει ο Νικολόπουλος στο βιβλίο του, «οι Νταλίκες ήταν ένα μικρό, αλλά ατμοσφαιρικό υπόγειο, που αποδείχτηκε λίγο για να χωρέσει την τεράστια επιτυχία που συναντήσαμε. Κόλαση, πραγματική».

Όντως, η επιτυχία ήταν τεράστια και η ανταπόκριση του κόσμου μοναδική. Κάθε βράδυ το κέντρο ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Το σχήμα της πρώτης σεζόν αποτελούνταν από τον Νικολόπουλο, την Αρβανιτάκη και τον Κομνηνό.

Η επιτυχία για τις “Νταλίκες” επαναλήφθηκε στην Θεσσαλονίκη, όπου ο Νικολόπουλος εμφανίστηκε μαζί με την Ελένη Βιτάλη και τον νέο τότε Πασχάλη Τερζή σε ένα κέντρο, που πήρε το γούρικο όνομα και έγινε το σώσε, όπως αναφέρει.

Οι εμφανίσεις του στις θρυλικές «Νταλίκες» της Θεσσαλονίκης συνεχίστηκαν έως το 1988. Το 1992 το θρυλικό κέντρο της δεκαετίας του ’80 έκλεισε έπειτα από μια αξέχαστη δεκαετία.

Πληροφορίες αντλήθηκαν από το βιβλίο “Χρήστος Νικολόπουλος, Η ζωή μου…Τα τραγούδια μου” , Κώστας Μπαλαχούτης, εκδόσεις Αλκυών

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Αυτή είναι η πραγματική ιστορία πίσω από το θρυλικό τραγούδι «Πότε Βούδας – Πότε Κούδας» (βίντεο). Η ιστορική συνάντηση του Παοκτζή ηγέτη με τον Μανώλη Ρασούλη ένα χρόνο πριν από τον θάνατο του