Όταν οι γάτες ήταν απαραίτητα μέλη του ναυτικού. Γιατί απαγορεύτηκε η “υπηρεσία” τους μετά τον Β’ Π.Π.

Οι γάτες αποτέλεσαν μέλη του πληρώματος πολλών χωρών, έως το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είχαν τη δική τους στολή και μπορούσαν να ξαπλώσουν σε δικές τους αιώρες. Γιατί σταμάτησε η υπηρεσία τοςυ στο ναυτικό όμως να και πολλές δεν γνώρισαν ποτέ τη στεριά και είχαν γεννηθεί στο πλοίο;

Η συνεισφορά των γατών στο ναυτικό

Οι αρουραίοι και τα ποντίκια ήταν συχνό πρόβλημα στα πλοία, επειδή κατέστρεφαν την τροφή των ναυτικών, μασούσαν τον εξοπλισμό και μετέδιδαν ασθένειες. Οι γάτες ήταν μια φθηνή και αποτελεσματική λύση, για την αντιμετώπισή τους.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, προκειμένου να προστατεύσει τα έγγραφά της από τα τρωκτικά, τον 19ο αιώνα, άρχισε να αγοράζει γάτες, τις οποίες παρέδωσε στο Πολεμικό Ναυτικό.

Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, στο Ηνωμένο Βασίλειο, πραγματοποιήθηκε μια από τις πρώτες και μεγαλύτερες επιχειρήσεις διάσωσης γατών. Χιλιάδες από αυτές παραδόθηκαν στο στρατό.

Όσες μεταφέρθηκαν στο Βασιλικό Ναυτικό λάμβαναν ένα εβδομαδιαίο επίδομα: 1 σελίνι και 6 δεκάρες.

Με αυτά τα χρήματα πλήρωναν τις λιχουδιές από την καντίνα του πλοίου. Έπρεπε να πίνουν χυμό εσπεριδοειδών, για να μην πάθουν σκορβούτο. Ωστόσο, οι γάτες έχουν έναν δικό τους τρόπο να παράγουν βιταμίνη C, καταναλώνοντας ψάρια  ή ζώα!

Όταν είχαν περιορίσει τα τρωκτικά στο πλοίο, είχαν βρει τρόπους να πιάνουν ψάρια. Μάλιστα, ορισμένες βουτούσαν και στη θάλασσα. Όσες δεν τα πήγαιναν καλά με το νερό έτρωγαν τα ψάρια που ξεβράζονταν στο κατάστρωμα μετά από θαλασσοταραχή.

Δεν χρειάζονταν να πίνουν πολύ πόσιμο νερό, όπως οι ναύτες, αφού έπαιρναν τα απαραίτητα ιχνοστοιχεία, μέσω των ψαριών. Επίσης, ο οργανισμός των γατών είναι τέτοιος που μπορούν να πίνουν θαλασσινό νερό. Έτσι, έκαναν και οικονομία στο νερό του πληρώματος.

Αν και δεν εκπαιδεύονται εύκολα, κάποιοι ναυτικοί κατάφεραν να τις μάθουν κόλπα.

Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, προσκαλούσαν ντόπιους σε ξένα λιμάνια και έδιναν μια σύντομη παράσταση με γάτες.

Είχαν δικές τους αιώρες, που τις βοηθούσαν να κοιμούνται χωρίς… να ζαλίζονται από το κύμα!

Το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που έφερε το τέλος των γατών στα πληρώματα

Με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, οι γάτες στο ναυτικό έπαψαν να έχουν τη θέση που είχαν κάποτε. Η βελτίωση του εξοπλισμού των πλοίων και ο παρασιτικός έλεγχος τις έκαναν περιττές στην αντιμετώπιση των τρωκτικών.

Στις ΗΠΑ, οι γάτες αποτέλεσαν νομικό και πολιτικό εμπόδιο, την περίοδο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο αμυντικός προϋπολογισμός υπέστη περικοπές και τα πληρώματα του Πολεμικού Ναυτικού μειώθηκε δραματικά. Οι ναύαρχοι ανησυχούσαν ότι έμειναν χωρίς στόλο, για την προστασία των συμφερόντων του έθνους από την «αυξανόμενη απειλή» του κομμουνισμού.

Μέλη του Κογκρέσου, υπέρ των περικοπών στην άμυνα, κορόιδευαν τους ναυάρχους, αποκαλύπτοντας ότι ένα πλοίο χρησιμοποίησε χρήματα για την κηδεία μιας γάτας του πληρώματος. Αυτό οδήγησε τους Αμερικανούς να πιστεύουν ότι το Πολεμικό Ναυτικό ξόδευε επιπόλαια τους πόρους του.

Ουσιαστικά, η παρουσία των γατών στο ναυτικό τερματίστηκε από την θέσπιση αυστηρότερων διεθνών νόμων καραντίνας. Πριν τη δεκαετία του 1950, πολλές χώρες δεν συμπεριλάμβαναν σε αυτούς τις γάτες, με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν ελεύθερες στα ξένα λιμάνια.

Μετά την δεκαετία του 1950, οι γάτες έμπαιναν και αυτές σε καραντίνα μεγάλης διάρκειας. Αν κάποια ξέφευγε από το πλοίο, θα μπορούσε να επιβληθεί στον κυβερνήτη βαρύ πρόστιμο ή ακόμα και σύλληψη. Από τη μεριά του, το Πολεμικό Ναυτικό ήθελε να προστατέψει τους καπετάνιους του από νομικά και διπλωματικά σκάνδαλα.

Σήμερα, οι ΗΠΑ δεν απαγορεύουν ρητά τις γάτες στο Πολεμικό Ναυτικό, αλλά η ειδική άδεια που απαιτείται, δεν χορηγείται σχεδόν ποτέ. Στα περισσότερα κράτη ισχύει παρόμοια πολιτική, εκτός της Ρωσίας.

Οι γάτες στις θάλασσες από την αρχαιότητα

Οι γάτες, ήταν μαζί με τους ανθρώπους στα πλοία, από την αρχαιότητα. Ουσιαστικά, οι ναυτικοί εξάπλωσαν το είδος σε όλο τον κόσμο. Σε αιγυπτιακούς τάφους, υπάρχουν ζωγραφιές που δείχνουν γάτες να πιάνουν ψάρια από βάρκες στο Νείλο.

Οι πρώτοι ναυτικοί πίστευαν ότι μπορούσαν να προβλέψουν τον καιρό, βλέποντας την ουρά τους.

Όταν έκανε συγκεκριμένες κινήσεις, θεωρούσαν ότι η γάτα ήταν νευριασμένη και αυτό θα οδηγούσε σε καταιγίδα. Αργότερα, παρατήρησαν ότι κουνούσαν τις ουρές τoυς με συγκεκριμένο τρόπο, όταν τρόμαζαν από την ξαφνική πτώση της πίεσης του αέρα. Αυτό τους έδειχνε ότι το πλοίο κατευθύνεται σε περιοχή με δύσκολες καιρικές συνθήκες. Κάθε ασυνήθιστη συμπεριφορά των γατών, την  μετέφραζαν σε ερμηνεία του καιρού. Φυσικά τους απασχολούσαν οι καταιγίδες.

Πηγές αρχικών εικόνων: Wikepdia & Wikipedia