Tα παπούτσια, με ύψος 50 εκατοστά, που φορούσαν οι ευγενείς στη Βενετία. Αρκεί να στηρίζονταν σε 2 υπηρέτες

Τα chopine είναι ένα είδος γυναικείου παπουτσιού με ψηλή πλατφόρμα, το οποίο ήταν δημοφιλές τον 15ο, 16ο και 17ο αιώνα στη Βενετία. Χρησιμοποιούνταν αρχικά ως τσόκαρα που προστάτευαν τα παπούτσια και τα φορέματα από τη λάσπη και το χώμα του δρόμου, αλλά σταδιακά έγιναν σύμβολο κοινωνικού στάτους.

Άβολα αλλά αποτελεσματικά. Εμπόδιζαν τα πόδια της γυναίκας που τα φορούσε να βραχούν ή να λερωθούν στα συνήθως υγρά στενά της πόλης.

Υπήρχε η πεποίθηση ότι τα πολύ ψηλά chopines, που μπορούσαν να φτάσουν σε ύψος τα 50 εκατοστά, φοριούνταν από τις εταίρες, για να κάνουν ιδιαίτερα αισθητή τη δημόσια παρουσία τους. Όμως, ήταν εξίσου αγαπημένα και από τις γυναίκες της αριστοκρατίας. Στη Βενετία, τόσο οι εταίρες όσο και οι γυναίκες της υψηλής κοινωνίας φορούσαν τα σοπέν, περίπου από το 1400 έως το 1700.

Δείγμα κοινωνικού στάτους

Εκτός από την πρακτική χρήση, το ύψος του σοπέν έγινε σταδιακά σύμβολο της κοινωνικής θέσης του χρήστη. Όσο υψηλότερο ήταν το σοπέν, τόσο υψηλότερο ήταν το κύρος. Τα ψηλά σοπέν επέτρεπαν σε μια γυναίκα να υπερισχύει των άλλων.

Το ακραίο ύψος των σοπέν είχε σατιρίσει ο Σαίξπηρ στον Άμλετ, χρησιμοποιώντας τη λέξη “υψόμετρο”. Όταν ο πρίγκιπας χαιρετά έναν από τους επισκέπτες ηθοποιούς, τον έφηβο που θα έπαιζε τους γυναικείους ρόλους στο ανδρικό θίασο, έλεγε: “Πόσο πιο κοντά στον ουρανό” είχε φτάσει το αγόρι από τότε που τον είδε τελευταία φορά, “με το υψόμετρο ενός σοπίν”.

Τα σωζόμενα chopines είναι συνήθως κατασκευασμένα από ξύλο ή φελλό. Τα λεγόμενα ισπανικού στιλ ήταν μερικές φορές καλυμμένα με μέταλλο. Τα κομμάτια είναι φτιαγμένα από δέρμα ή βελούδο κεντημένο με κοσμήματα.

Συχνά το ύφασμα του chopine ταίριαζε με το φόρεμα ή το παπούτσι, αλλά όχι πάντα. Παρά το γεγονός ότι ήταν έντονα διακοσμημένα, τα chopines συνήθως παρέμεναν κρυμμένα κάτω από το φόρεμα της γυναίκας, ώστε να αποφεύγεται η κριτική. 

Το επικίνδυνο περπάτημα

Σύμφωνα με τους μελετητές, τα chopines προκαλούσαν ασταθές και άκομψο βάδισμα. Οι ευγενείς που τα φορούσαν, χρειάζονταν δύο υπηρέτες, για να στηρίζονται στους ώμους τους. Διαφορετικά η πτώση ήταν θέμα χρόνου. Επίσης, χρειάζονταν τη βοήθειά τους, για να τα φορέσουν και για να τα βγάλουν.

Άλλοι μελετητές έχουν υποστηρίξει ότι με εξάσκηση μια γυναίκα μπορούσε να περπατήσει και ακόμη και να χορέψει με χάρη. Ο Ιταλός χοροδιδάσκαλος Fabritio Caroso είχε γράψει πως με προσπάθεια και προσοχή μια γυναίκα που φορούσε σοπέν μπορούσε να κινηθεί “με χάρη, ευπρέπεια και ομορφιά”.

Τα ισπανικά σοπίνια

Τον 15ο αιώνα, αυτό το είδος παπουτσιού ήταν επίσης της μόδας στην Ισπανία . Η δημοτικότητά τους ήταν τόσο μεγάλη που το μεγαλύτερο μέρος των προμηθειών φελλού της χώρας προοριζόταν για την παραγωγή τους. 

Τα σοπίνια ισπανικού στυλ ήταν συνήθως κωνικά και συμμετρικά, ενώ τα βενετσιάνικα είχαν πιο  καλλιτεχνικά σχέδια. Ωστόσο και τα ισπανικά σοπίνια ήταν διακοσμημένα με κοσμήματα,  επιχρυσωμένα γράμματα και κεντήματα. 

Υπάρχουν πάρα πολλές συγγενείς λέξεις της λέξης “chopine” (“chapiney”, “choppins”, κ.λπ.). Ο  όρος chopine φαίνεται να προέρχεται από την ισπανική λέξη chapín. Η αντίστοιχη λέξη στην ιταλική Αναγέννηση, ήταν zoccolo που σημαίνει τσόκαρο, το οποίο πιθανότατα προέρχεται από την ιταλική λέξη zocco , που σημαίνει κούτσουρο ή κομμάτι ξύλου.

Οι γυναίκες στην αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη φορούσαν σανδάλια με χοντρή σόλα αλλά όχι και πενήντα πόντους. Τα Qabaqib, ξύλινα τσόκαρα, κρατούσαν τα πόδια ψηλά και στεγνά στα λουτρά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ωστόσο, τα chopine ήταν ο “ουρανοξύστης” των υποδημάτων και ένα παράδειγμα της αριστοκρατικής υπερβολής.

Πηγή αρχικής φωτογραφίας: wikipedia