Βυζάντιο

Συνήθως όταν “στριμώχνουμε” κάποιον με τα επιχειρήματά μας σε μια συζήτηση και δεν μπορεί να απαντήσει, λέμε ότι “τον κολλήσαμε στον τοίχο”.  Η συγκεκριμένη φράση επέζησε εδώ και εκατοντάδες χρόνια, καθώς έχει ρίζες στη βυζαντινή περίοδο. Στα χρόνια του αυτοκράτορα Ρωμανού Διογένη, ο οποίος έμεινε στον θρόνο από το 1068 ως το 1071, λέγεται πως ένας […]

Πηγή: Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου, του Ιωάννη Γρυντάκη, Γεώργιου Δάλκου, Άγγελου Χόρτη και Έκτορα Χόρτη, εκδόσεις Μεταίχμιο Οι Βυζαντινοί, ακολουθώντας πιστά τις προτροπές του Ευαγγελίου, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να κάνουν αγαθοεργίες. Μία γυναίκα, προκειμένου να κάνει θεάρεστα έργα, έκλεβε από τον άντρα της όσα χρήματα μπορούσε και στη συνέχεια έκανε ελεημοσύνες στο όνομά […]

γράφει η Άννα Αχιολά στην Ροδιακή Τη Ρωμαϊκή περίοδο, ήταν ντροπιαστικό και υποτιμητικό να είναι κανείς ευνούχος. Ακολούθως, στο Βυζάντιο (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία) ο ευνουχισμός ως πράξη είχε μεν και τιμωρητικό χαρακτήρα, αφού αποτελούσε τιμωρία για σκλάβους,  αιχμαλώτους και υποπέσοντες σε σεξουαλικά κυρίως εγκλήματα (όπως ο Ησαΐας ο Ρόδιος που κατηγορήθηκε ως παιδεραστής), συχνά όμως […]

Πηγή: «Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου. Ιστορικά παράδοξα», Ιωάννης Γρυντάκης, Γεώργιος Δάλκος, Άγγελος Χόρτης, Έκτορας Χόρτης. Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Φαύστα σούπα Ο Μέγας Κωνσταντίνος είχε από την πρώτη γυναίκα, τη Μινερβίνη, έναν γιο, τον Κρίσπο και από τη δεύτερη, τη Φαύστα, δύο άλλους γιους, τον Κωνσταντίνο και τον Κώνστα. Η Φαύστα κατηγόρησε τον Κρίσπο ότι την […]

Στην κεντρική Νάξο, στην κορυφή ενός απότομου λόφου που βρίσκεται ανάμεσα στις περιοχές του Σαγκριού και της Αγιασσού, υψώνεται το ξεχασμένο κάστρο Απαλίρου. Το όνομά του το πήρε από τις απαλιριές, ένα είδος θάμνου που φυτρώνει κοντά στο κάστρο. Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό κάστρο, χτισμένο σε μια οχυρή θέση. Μέχρι πρόσφατα, θεωρούνταν ότι η […]

Πηγή: Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου, εκδόσεις Μεταίχμιο Το 542 μ.Χ μια τρομερή επιδημία βουβωνικής πανώλης, που ξεκίνησε από την Αίγυπτο, απλώθηκε σε όλη την ανατολική Μεσόγειο και στην Πόλη. Στην τελευταία πέθαιναν καθημερινά περίπου 10.000 άτομα. Η ταφή των νεκρών σταδιακά έγινε αδύνατη. Τα πτώματα αρχικά μεταφέρονταν και στοιβάζονταν σε ένα εγκαταλελειμμένο φρούριο, γρήγορα […]

Σήμερα με αυτή τη φράση εννοούμε τον ριψοκίνδυνο ή τον αμφιβόλου ηθικής άνθρωπο ο οποίος έπεσε θύμα των ίδιων του των ενεργειών. Ποιες είναι όμως οι ρίζες του περίεργου αυτού ρητού;

Το «πλάκωμα στο ξύλο» σήμερα  έχει μεταφορική σημασία, ωστόσο έχει προέλθει από την πραγματική ζωή. Στα βυζαντινά χρόνια, όσοι έκλεβαν, μεθούσαν, απατούσαν και πρόδιδαν τιμωρούνταν με διαπόμπευση. Η δημόσια διαπόμπευση συνοδευόταν με  μαστίγωση,  κουρά,  ρινότμηση και  άλλα σκληρά βασανιστήρια. Μια ηπιότερη ποινή ήταν το σημάδεμα με πυρωμένο σίδερο. Οι κλέφτες ειδικότερα σφραγίζονταν στο μέτωπο με […]

Πηγή: Μια σταγόνα ιστορία, Δημήτρης Καμπουράκης, εκδόσεις Πατάκη  Την Άνοιξη του 1192, κι ενώ η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ψυχορραγεί ένας εξηνταπεντάχρονος τυχοδιώκτης, ο Ανδρονίκος Κομνηνός οδηγεί τους οπαδούς του από την Παφλαγονία, όπου βρισκόταν εξόριστος, εναντίον την Κωνσταντινούπολης. Αυτοκράτορας στη Βασιλεύσουσα ήταν ο Αλέξιος ο Β’, μόλις 12 χρονών. Στην πραγματικότητα κυβερνούσε η μάνα του, Μαρία […]

Πως φορτοεκφόρτωναν τα πλοία των αρχαϊκών και βυζαντινών χρόνων; Τι υποδηλώνουν τα ευρήματα κεραμεικής; Η ενάλια ανασκαφή στη Νάξο και τα μυστικά της. Ο βυθός κατά μήκος των νοτίων ακτών της Νάξου αποκαλύπτει σπουδαία μυστικά σε σχέση με τη συγκεκριμένη εποχή. Η έρευνα στον υποθαλάσσιο χώρο από το Αλυκό μέχρι τον Πάνορμο που γίνεται για […]

Η Καταλανική Εταιρεία υπήρξε μια στρατιωτική οργάνωση που πολέμησε τους Άραβες κατά τον 13ο αιώνα. Τα επόμενα χρόνια ξεκίνησε να προσφέρει μισθοφορικές στρατιωτικές υπηρεσίες. Σύντομα, όμως, έγιναν ανεξέλεγκτοι και ο Φρειδερίκος της Αραγονίας θέλησε να απαλλαγεί οριστικά από τους τυχοδιώκτες της Καταλανικής Εταιρίας. Η ευκαιρία ήρθε όταν ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ανδρόνικος Β’ Παλαιολόγος ζήτησε τη βοήθεια […]

Ο τρίτος γάμος θεωρούνταν πολυγαμία και απαγορευόταν από την Εκκλησία.

Από την έκδοση «Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου. Ιστορικά παράδοξα», εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Πάντα εν σοφίας εποίσησας  Η ομορφιά των ανθρώπων γοήτευε τους Βυζαντινούς. Τον 7ο αιώνα οι στρατιώτες ήθελαν να αναγορεύσουν αυτοκράτορα έναν Αρμένιο, έναν Μιζίζο, επειδή ήταν πολύ όμορφος. Την ανόητη αυτοκράτειρα Ζωή, την έσωζε η ομορφιά της, που ήταν εντυπωσιακή, ακόμα και στην ηλικία […]

Πηγή: Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου, εκδόσεις Μεταίχμιο Οι πιο συνηθισμένες ποινές που επέβαλλαν τα βυζαντινά δικαστήρια ήταν τα χρηματικά πρόστιμα, ο περιορισμός σε μοναστήρι, η δήμευση της περιουσίας και ο ακρωτηριασμός. Η ποινή του θανάτου, μετά τον 8ο αιώνα, διατηρήθηκε μόνο για την προδοσία, τη λιποταξία, τον φόνο και τις παρά φύση έξεις, αλλά […]

Πριν από 3.000 χρόνια, ένα μήνυμα διένυσε απόσταση 550 χιλιομέτρων μέσα σε μία νύχτα. Η Τροία είχε πέσει και ο Αγαμέμνονας, βασιλιάς των Αχαιών, έστελνε τη χαρμόσυνη είδηση στη γυναίκα του, την Κλυταιμνήστρα, που τον περίμενε πίσω στις Μυκήνες. Πώς όμως θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αυτός ο άθλος; Ένας άνθρωπος ήταν αδύνατον να καλύψει αυτή την απόσταση […]

ΠΗΓΗ: «Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου. Ιστορικά παράδοξα», Ιωάννης Γρυντάκης, Γεώργιος Δάλκος, Άγγελος Χόρτης, Έκτορας Χόρτης. Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Ο Ιουστινιανός Β’ ο Ρινότμητος ήταν πραγματικό τέρας αγριότητας και τρέλας. Για παράδειγμα, μια από τις πολλές τρέλες του συνέβη το 691, όταν πολεμούσε τους Άραβες. Οι 20.000 Σλάβοι που είχε μαζί του αποσκίρτησαν και πήγαν με το […]

Ένδειξη τίμιας και σοβαρής γυναίκας την εποχή εκείνη ήταν, να έχει σκεπασμένα τα μαλλιά της και να μη δείχνει ποτέ στους άντρες – ακόμη και στο σύζυγο, στον αδελφό και στον πατέρα της- ολόκληρο το πρόσωπό της.

Η Αγία Σοφία έμοιαζε με οχυρό φρούριο

Πηγή: “Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου. Ιστορικά παράδοξα”, Ιωάννης Γρυντάκης, Γεώργιος Δάλκος, Άγγελος Χόρτης, Έκτορας Χόρτης. Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Καλογεράκι θα γενώ… Ο μοναχισμός είναι δημιούργημα της πρώιμης βυζαντινής εποχής. Για πρώτη φορά εμφανίστηκε στην έρημο της Αιγύπτου, κοντά στο Λούξορ, με τη μορφή του ασκητισμού. Οι ασκητές εγκατέλειπαν την κοινωνία και μέσα από την απομόνωση, […]

Οι Βυζαντινοί πίστευαν ότι ο ακρωτηριασμός ήταν ένα φιλάνθρωπο υποκατάστατο της θανατικής ποινής, που θεωρούσαν ότι δεν ήταν αντιφατικό προς το σχετικό κήρυγμα του Χριστού: «Να βγάλεις τα μάτια σου και να κόψεις τα μέλη σου άμα σε σκανδαλίζουν».

Ο ευνούχος Ευτρόπιος, ο οποίος για ένα διάστημα είχε την πραγματική εξουσία ως επίτροπος του ανήλικου και άβουλου αυτοκράτορα Αρκάδιου, εξέδωσε έναν νόμο που άφησε εποχή.