Το τετραώροφο όπλο των Ναζί που είχε μήκος 47 μέτρα, ζύγιζε 1350 τόνους και η κάννη του ήταν 30 μέτρα. Το φιάσκο στην πολιορκία του Στάλινγκραντ

Έξι χρόνια πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ο Χίτλερ έδωσε μια  εντολή για την κατασκευή ενός υπερόπλου που ήλπιζε ότι θα το χρησιμοποιούσε κατά την εισβολή στη Γαλλία.

Ακόμη δεν είχε εφαρμοστεί ο κεραυνοβόλος πόλεμος και υπήρχε ο φόβος ότι θα επαναληφθεί ο πόλεμος χαρακωμάτων του πρώτου παγκοσμίου πολέμου.

Το 1937, το εργοστάσιο της Krupp ξεκίνησε την υλοποίηση του Schwerer Gustav, το οποίο αποτέλεσε το μεγαλύτερο πυροβόλο όπλο που είχε υπάρξει μέχρι τότε.

Ζύγιζε σχεδόν 1.350 τόνους και το μήκος του ξεπερνούσε τα 47 μέτρα. Παρά τις προσδοκίες, το όπλο αποδείχθηκε μη λειτουργικό. Μια σειρά από δυσκολίες εμπόδισαν τη χρήση του και σύντομα αποσύρθηκε.

Το τετραώροφο φιάσκο.

Εξωτερικά έμοιαζε με ένα τετραώροφο τανκ. Σχεδιάστηκε για την Μάχη της Γαλλίας και στόχος του Φύρερ ήταν να χτυπήσει με αυτό την οχυρωματική γραμμή της Γαλλίας στη Γραμμή Μαζινό. Όμως, η κατασκευή ενός τόσο γιγάντιου όπλου αποδείχθηκε χρονοβόρα διαδικασία και έτσι η μάχη διεξήχθη χωρίς αυτό, καθώς δεν ήταν έτοιμο την στιγμή της μάχης.

Το υβριδικό όπλο ήταν ύψους περίπου 12 μέτρων ενώ το κανόνι του είχε μήκος τριάντα μέτρα και είχαν υπολογίσει ότι μπορούσαν να κάτσουν επάνω του 22 άτομα στη σειρά. Η εμβέλειά του, τουλάχιστον στα σχέδια, ήταν περίπου πενήντα χιλιομέτρα. Ονομάστηκε Schwerer Gustav (Βαρύτερος Γκούσταβ) και τα βλήματα που εκτόξευε άγγιζαν τους 10 τόνους.

Τον Φεβρουάριο του 1942 το όπλο της Ναζιστικής Γερμανίας ξεκίνησε τη διαδρομή του προς την Κριμαία. Έφτασε μετά από λίγους μήνες και έκανε το ντεμπούτο του στην πολιορκία της Σεβαστούπολης. Ήταν η πρώτη δοκιμαστική χρήση του όπλου. Χρειάστηκαν 4.000 άνδρες και πέντε εβδομάδες προετοιμασίας, για να τοποθετηθεί στη σωστή θέση βολής, για την οποία κινητοποιήθηκαν 500 άνδρες.

Η εγκατάσταση ξεκίνησε στις αρχές Μαΐου και στις 5 Ιουνίου χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε πεδίο μάχης. Μέχρι το τέλος της πολιορκίας, στις 4 Ιουλίου 1942, η πόλη της Σεβαστούπολης είχε καταρρεύσει, καθώς τριάντα χιλιάδες τόνοι πυρομαχικών είχαν εκτοξευτεί για να την καταστρέψουν.

Επόμενος στόχος το Λένινγκραντ. Το όπλο αποσυναρμολογήθηκε για να μεταφερθεί στο βόρειο τμήμα του ανατολικού μετώπου. Τοποθετήθηκε τριάντα χιλιόμετρα από την πόλη. Οι Ναζί είχαν παραγγείλει ακόμη ένα όπλο αυτού του τύπου για τη συγκεκριμένη πολιορκία. Το δεύτερο όπλο ονομάστηκε Ντόρα, κατασκευάστηκε πολύ πιο γρήγορα και στα μέσα Αυγούστου του 1942 τοποθετήθηκε 15 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης. Στις 13 Σεπτεμβρίου ήταν σχεδόν έτοιμο. Δεν χρησιμοποιήθηκε όμως, καθώς οι Σοβιετικοί απείλησαν να περικυκλώσουν τις γερμανικές δυνάμεις. Έτσι, οι Γερμανοί βρέθηκαν σε δυσχερή θέση και κάτω από την πίεση των σοβιετικών οι προτεραιότητες άλλαξαν και η Ντόρα διαλύθηκε.

Γιατί αποδείχθηκε μη λειτουργικό

Πολύ σύντομα οι Ναζί διαπίστωσαν ότι, αν και εντυπωσιακό, το νέο όπλο ήταν γεμάτο μειονεκτήματα. Καταρχάς, ήταν ένας εύκολος στόχος για τους αντιπάλους καθώς λόγω του μεγέθους του δύσκολα περνούσε απαρατήρητο. Σε αρκετές περιπτώσεις το Schwerer Gustav βρέθηκε στο στόχαστρο των πιλότων Συμμαχικών αεροσκαφών. Το βάρος του ήταν επίσης ένα μεγάλο εμπόδιο, καθώς το καθιστούσε οριακά δυσκίνητο. Μπορούσε να μετακινηθεί μόνο σε ειδικό σιδηρόδρομο, που αναγκαστικά είχαν κατασκευάσει οι Γερμανικές δυνάμεις εκ των προτέρων, για να μπορέσει να κινείται. Ένα έργο που αποδείχθηκε δαπανηρό, χρονοβόρο και πολύπλοκο σε σχέση με τις τρέχουσες πολεμικές ανάγκες.

Εκτός από την μετακίνησή του όμως, ιδιαίτερα δύσκολη ήταν και η χρήση του, καθώς συνολικά έπρεπε να εργάζονται δυο χιλιάδες άτομα για να λειτουργήσει. Η συναρμολόγηση των πέντε κύριων τμημάτων του κανονιού ήταν επίσης δύσκολη υπόθεση, καθώς ο μέσος χρόνος για τη διαδικασία ήταν τέσσερις ημέρες. Αντίστοιχα, ο απαραίτητος υπολογισμός για τη ρίψη βλημάτων διαρκούσε αρκετές ώρες. Κάτι που σήμαινε πως το όπλο μπορούσε να πυροβολήσει μόνο 14 φορές τη μέρα. Τελικά, το γιγάντιο όπλο υπήρξε άλλο ένα υπερφίαλο σχέδιο του Χίτλερ, που πάντοτε αναζητούσε όπλα μαζικής καταστροφής. Και αυτή τη μάχη την έχασε, όπως και τον πόλεμο.

Πηγή χαρακτηριστικής φωτογραφίας: Wikipedia

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Το «πιο καταστροφικό όπλο της ιστορίας» πουλήθηκε έναντι 243.000 δολαρίων. Το κόκκινο τηλέφωνο του Χίτλερ, από το οποίο έδινε εντολές στους στρατηγούς