ΙΣΤΟΡΙΑ

“Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου. Ιστορικά παράδοξα”, Ιωάννης Γρυντάκης, Γεώργιος Δάλκος, Άγγελος Χόρτης, Έκτορας Χόρτης. Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Ομοφυλοφιλικά Ο τρόπος ζωής των Βυζαντινών και οι περί ηθικής αντιλήψεις τους είχαν στο επίκεντρο την εγκράτεια. Γι’ αυτό καυτηριαζόταν με πολύ σκληρό τρόπο το πάθος της παιδεραστίας και της ομοφυλοφιλίας, το οποίο θεωρούνταν δαιμόνιο, και μάλιστα το […]

Οι Τάταροι της Κριμαίας δεν εναρμονίστηκαν ποτέ με το κομμουνιστικό καθεστώς που επιβλήθηκε στην Ουκρανία. Διεκδικούσαν την ανεξαρτησία τους, αντιστέκονταν στον «αθεϊσμό» που απαιτούσε ο κομμουνισμός και διατηρούσαν την οικογενειοκρατία, που χαρακτήριζε το πολιτικό τους σύστημα. Μέχρι την επικράτηση του Στάλιν, είχαν καταφέρει να ζουν σχετικά αυτόνομα, αλλά αυτό άρχισε να αλλάζει τη δεκαετία του […]

Η καταστροφική ήττα των Βρετανών, που «θυσίασαν» χιλιάδες στρατιώτες, αφήνοντάς τους να περπατήσουν 700 μέτρα ακάλυπτοι...

Οι φήμες έλεγαν ότι ο Λουδοβίκος ΙΔ στην πραγματικότητα ήταν παιδί του Μαζαρίνο.

Η ψυχή ήταν το δεύτερο εγώ

Τα ιαπωνικά στρατεύματα επιδόθηκαν σε ένα όργιο φόνων και βίας στη Νανκίνγκ που κράτησε οχτώ εβδομάδες.

Τις νύκτες, σε μερικά μπαρ της Αθήνας, οι φλεγματικοί Βρετανοί αεροπόροι και στρατιωτικοί του επιτελείου του ΒΕΣ απολάμβαναν το ποτό τους, παρά τις φήμες οι οποίες κυκλοφορούσαν σχετικά με την επικείμενη έλευση των Γερμανών.

Πηγή: “Οι Μεγαλύτερες Καταστροφές της Ιστορίας” – Εκδόσεις: Κλειδάριθμος Στη μακρόχρονη ιστορία της, από την ίδρυσή το 753 π.Χ. μέχρι την απελευθέρωσή της από τους Ναζί το 1944, η Ρώμη έπεσε στα χέρια ξένων κατακτητών πολλές φορές, αλλά μία κατάληψη της «αιώνας πόλης» ξεχώρισε: η πρώτη λεηλασία της από τους βάρβαρους το 410 μ.Χ. Η […]

“Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου. Ιστορικά παράδοξα”, Βυζαντινά αντισυλληπτικά Στο Βυζάντιο δεν ήταν πάντα επιθυμητή η σύλληψη. Υπήρχαν δηλαδή γυναίκες που, είτε από φτώχεια είτε από απέχθεια προς τον σύζυγο, είτε λόγω πορνείας, είτε από μεγάλη τσιγκουνιά των συζύγων, είτε ακόμα και για να μη «χαλάσει» το σώμα τους, χρησιμοποιούσαν αντισυλληπτικά. Σαν τέτοια θεωρούνταν: εγκέφαλος […]

Πηγή: «Ο Περικλής πίσω από τον πολιτικό» του Παναγιώτη Πασπαλιάρη, έκδοση της  εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Ο Περικλής, εκτός από πολιτικός, ήταν ένας σημαντικός παιδαγωγός και φιλόσοφος. Ο γιος του ο Ξάνθιππος, έλεγε μια πολύ χαρακτηριστική ιστορία για τον πατέρα του: Ένας πενταθλητής κατά λάθος σκότωσε με τον ακόντιό του τον Επίτιμο από τα Φάρσαλα, που βρισκόταν […]

Μέσα από τις ταινίες φαίνεται η εύθυμη εικόνα, ευτυχισμένων ξωτικών των Χριστουγέννων που βοηθούν τονΑη Βασίλη να κατασκευάσουν τα παιχνίδια των μικρών παιδιών

O πρόεδρος του Συλλόγου των Αλτσατιανών του Ηρακλείου βρήκε το σπίτι του παππού και τις ρίζες του

Ο «Άρης» χάρη στην ηρωική τόλμη του κυβερνήτη και του πληρώματος που αψήφισαν τον κίνδυνο, έγραψε μια ακόμα λαμπρή σελίδα στην ιστορία της δράσης του ελληνικού ναυτικού.

Πολλές φορές στο Βυζάντιο υπήρχαν ανεπιθύμητες γεννήσεις βρεφών, συνήθως από παράνομες σχέσεις μεταξύ των αφεντικών και των παλλακίδων τους, που ζούσαν κάτω από την ίδια στέγη.

Ο Κουμπλάι Χαν δεν επιχείρησε άλλη εισβολή στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου και οι Ιάπωνες για να τιμήσουν τους θεούς του Σιντοϊσμού ονόμασαν τη θύελλα «καμικάζι», δηλαδή θεϊκός άνεμος. Η σημασία της λέξης έμεινε αναλλοίωτη για 663 χρόνια, έως τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σκοπός του ήταν να αποδείξει τον εκφυλισμό της εβραϊκής φυλής

Τα πλήθη συνέρρεαν στο τσίρκο της Κωνσταντινούπολης για να την παρακολουθήσουν να χορεύει ημίγυμνη με τα λιοντάρια.

Όσοι έφτασαν στην Αττική εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Μαραθώνα και έφτιαξαν τη Νέα Μάκρη

"Η νύχτα μας βρίσκει σ’ ένα δρόμο γεμάτο λάσπες και νερά. Τα μάτια μας κλείνουν από την κούραση, οι αρβύλες μας πληγιάσανε τα πόδια. Πολλοί ακουμπάνε πάνω στα μουλάρια και κοιμούνται ορθοί."

Έκλαψα τις εκατόν μια μανούλες που μαυροφόρεσαν. Έκλαψα την μοίρα μου και την κατάντια μου δεκατρείς μήνες τώρα της φυλακίσεως

Δύο είναι οι εκδοχές για την προέλευση της φράσης, που χρησιμοποιείται όταν κάποιος αναφέρεται σε γεγονότα που δεν έχουν λογική συνοχή.

Στα 17 του χρόνια, ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ έγινε ο νοσοκόμος του μικρότερου αδερφού του, του 15χρονου Φρανσουά. Ήταν βαριά άρρωστος με ρευματικό πυρετό. Ο Σαιντ-Εξυπερύ βρισκόταν στο προσκεφάλι του κάθε στιγμή, μέχρι που πέθανε. Στις σημειώσεις του έγραψε: «Ο Φρανσουά έμεινε ακίνητος για μια στιγμή. Δεν κραύγασε. Έπεσε απαλά, όπως πέφτει ένα νεαρό δέντρο». Πολλά […]