Ο Βραζιλιάνος που ζει 20 χρόνια στο διεθνές αεροδρόμιο του Σάο Πάολο. Η συγκινητική καλοσύνη των υπαλλήλων

Ο Βραζιλιάνος που ζει 20 χρόνια στο διεθνές αεροδρόμιο του Σάο Πάολο. Η συγκινητική καλοσύνη των υπαλλήλων

Ο Ντένις Λουίς ντε Σούζα, είναι ένας 38χρονος Βραζιλιάνος, ο οποίος ζει 20 χρόνια, στο Διεθνές Αεροδρόμιο Σάο Πάολο Γκουαράλος, στη Βραζιλία. Εκεί βρήκε καταφύγιο και πλέον εκεί είναι η οικογένεια και το σπίτι του. 

Πώς ξεκίνησε να είναι το σπίτι του ένα αεροδρόμιο

Ο Ντένις Λουίς ντε Σούζα, μετακόμισε στο αεροδρόμιο το 2000. Έχει δώσει πολλές συνεντεύξεις ανά διαστήματα, για τους λόγους που τον ώθησαν στην επιλογή του. Φαίνεται να υποφέρει από ψυχολογικά προβλήματα, που πιθανότατα προκλήθηκαν από το οικογενειακό του περιβάλλον όπου υπήρχαν πολλές συγκρούσεις. Το κρεβάτι του, είναι 3 θέσεις στην είσοδο αναμονής της τερματικής πύλης 2 του αεροδρομίου. Έχει μία κουβέρτα και ένα μαξιλάρι.

Για να τον αφήσουν να ζει στο αεροδρόμιο του αναθέτουν κάποιες δουλειές και κάνει θελήματα για τους υπάλληλους. Τον στέλνουν να κάνει δουλειές στην τράπεζα και σε δημόσιες υπηρεσίες και συγχρόνως τον χαρτζιλικώνουν.

Η αρχική του σκέψη, ήταν να παραμείνει στο αεροδρόμιο για μικρό χρονικό διάστημα. Τελικά έχει παραμείνει δύο δεκαετίες από το 2000, που ήταν 17 ετών. Την ημέρα που “μετακόμισε”  περίμενε την τελευταία διεθνή πτήση. Τότε η πύλη 2 άδειασε και ο Ντένις εγκαταστάθηκε. Φυσικά προσωρινά.

Σκέφτηκε ότι οι υπεύθυνοι ασφαλείας θα τον έδιωχναν, αφού δεν είχε κάποιο σοβαρό λόγο να βρίσκεται εκεί. Αντιθέτως όμως, οι υπάλληλοι τον είδαν με συμπάθεια και τον βοήθησαν να τακτοποιηθεί. Σταδιακά, τα πήγαινε πολύ καλά με το προσωπικό του αεροδρομίου και γνώρισε όλους τους εργαζόμενους  από το τμήμα των αποσκευών μέχρι το προσωπικό ασφαλείας.

Του έδιναν φαγητό, έπλεναν τα ρούχα του και του επέτρεπαν να αφήνει τα λίγα πράγματα του, σε συγκεκριμένες θέσεις μέσα στο αεροδρόμιο.

Ο Ντένις είναι πάντα καλόκαρδος και ευγενικός και ενδιαφέρεται να ρωτήσει το προσωπικό, πώς είναι οι ίδιοι, αλλά και η οικογένειά τους.

Μία σερβιτόρα του αεροδρομίου, του έδινε συχνά κουτιά με φαγητό. Έλεγε ότι: “Ο νεαρός ήταν καλός, αστείος και πάντοτε ειλικρινής.” Κάθε πρωί, του επιτρέπεται να πάρει ρύζι και αρακά και συχνά παίρνει δωρεάν καφέ λάττε από τα Μακντόναλντς.

Προσπάθησαν πολλές φορές να τον πείσουν να μετακομίσει, όμως το αεροδρόμιο ήταν το καταφύγιο και η ζώνη ασφαλείας του. Ένα διάστημα οι συγγενείς του, τον πήραν πίσω στο σπίτι. Ωστόσο, προτίμησε να επιστρέψει πίσω στο αεροδρόμιο. Δεν μπορεί να ανταπεξέλθει εύκολα στον έξω κόσμο. Μέσα στο χώρο του αεροδρομίου όμως, έχει κάποιους κανόνες, τους οποίους πρέπει να ακολουθεί πιστά. Για παράδειγμα, να μην ενοχλεί άλλους ταξιδιώτες ή να ζητά πράγματα από τον κόσμο.

Γιατί υπήρξε τόσο μεγάλη φιλοξενία από το προσωπικό 

Φυσικά οι υπεύθυνοι διέγνωσαν τα ψυχολογικά του προβλήματα και το αναμφισβήτητο γεγονός ότι ήταν ακίνδυνος.

Σε βραζιλιάνικη εφημερίδα, αναφέρθηκαν τα εξής λόγια: ” Είναι δύσκολο να καταλάβουμε τι συμβαίνει στο μυαλό του Ντένις. Δεν ξεχωρίζει τη διαφορά μεταξύ του μήνα και της εβδομάδας και δεν μπορεί να καταλάβει τι ώρα είναι εάν δεν την δει σε  ψηφιακό ρολόι.” Πλέον έχει χάσει την αίσθηση του χρόνου. Ο Ντένις δεν μπορεί να διαβάσει, αλλά του αρέσει να κυκλοφορεί με μια εφημερίδα στο χέρι, ειδικά όταν είδε σε ένα έντυπο τη φωτογραφία του.

Μπορεί να ζει στο αεροδρόμιο, ωστόσο δεν μπορεί να μιλάει για διεθνείς προορισμούς. Κάτι που αποδεικνύει ότι έχει θέματα εκμάθησης ή μνήμης.

Στιγμιότυπο από συνέντευξη του Ντένις στο αεροδρόμιο. Youtube.Η προσωπική του υγιεινή είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που χρειαζόταν διαχείριση. Χρησιμοποιεί τα ελάχιστα προϊόντα που του αγοράζουν οι υπεύθυνοι, αλλά μπορεί να κάνει πλήρης προσωπικό καθαρισμό, μόνο τα Σάββατα. Κάθε Χριστούγεννα, κάποιος υπάλληλος του κλείνει δωμάτιο σε ξενοδοχείο για να κάνει ένα “αξιοπρεπές” μπάνιο και όταν επιστρέφει, του αρέσει να λέει για τις εμπειρίες με τις καλές παροχές και την ευγενική εξυπηρέτηση στα ξενοδοχεία που επισκέπτεται.

Άλλες ιστορίες αεροδρομίων 

Κατά καιρούς, υπήρξαν αναφορές και για άλλους, που βρήκαν καταφύγιο στο συγκεκριμένο αλλά και σε άλλα αεροδρόμια. Δεν κατάφεραν να παραμείνουν για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα όπως ο Ντένις, που είχε ειδική μεταχείριση για τη προστασία της ψυχικής του υγείας. Μία εξίσου αξιομνημόνευτη ιστορία, είναι αυτή του Ιρανού Μεχράν Καρίμι Νασσέρι. Η ιστορία του, ενέπνευσε τη δημιουργία της ταινίας “Terminal”. Ο Μεχράν, έμεινε στη τερματική πύλη 1 του αεροδρομίου Τσαρλς ντε Γκολ της Γαλλίας από το 1988 μέχρι και το 2006.

Η ιστορία του, είναι αμφιλεγόμενη. Ο συγκεκριμένος Ιρανός, είχε εκδιωχθεί από το Ιράν. Ωστόσο, άλλες πηγές λένε ότι ο προορισμός του ήταν η Αγγλία.

Στη Γαλλία, ομως του έκελψαν τα ταξιδιωτικά του έγγραφα. Έτσι, “κόλλησε” στο αεροδρόμιο της Γαλλίας.

Η γαλλική αστυνομία αρχικά τον συνέλαβε, αλλά επειδή δεν είχε κάνει τίποτα παράνομο, τον άφησαν ελεύθερο. Τελικά, βρήκε την ευκαιρία να μείνει στο αεροδρόμιο για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Mehran Karemi Nasseri Μεχράμ Καρίμι Νασέρι

Στιγμιότυπο από συνέντευξη του Ιρανού Μεχράν Καρίμι Νασσέρι στο αεροδρόμιο της Γαλλίας, Τσαρλς ντε Γκολ. Youtube.

Στον χρόνο που περνούσε στο αεροδρόμιο, διάβαζε βιβλία. Όπως και στην ιστορία του Ντένις, οι υπάλληλοι του αεροδρομίου, τον βοηθούσαν αυθόρμητα και ανιδιοτελώς. Κάποιοι υπάλληλοι δήλωσαν: “Είναι ένας από εμάς πια, είναι μέρος του αεροδρομίου” .

Σε αντίθεση με τον Ντένις, πρόσεχε πιο πολύ την προσωπική του υγιεινή και είχε πολλές αποσκευές και ρούχα. Δεν είχε την ανάγκη ειδικής μεταχείρισης όπως στην περίπτωση του Ντένις. Τον ρώτησαν όμως αρκετές φορές αν ήθελε καινούργια ρούχα τα οποία αρνήθηκε. Αναγκαστικά, ήταν θετικός στο να λαμβάνει μόνο φαγητό από το προσωπικό του αεροδρομίου.

Ένα διάστημα, είχε αρρωστήσει βαριά και τον υποχρέωσαν να εγκαταλείψει το αεροδρόμιο. Τον έστειλαν σε μια στέγη του Ερυθρού Σταυρού στη Γαλλία για περίθαλψη. Εκεί, άρχισε να γράφει και το βιβλίο “The terminal man”, το οποίο έγινε ταινία το 2004, σε παραγωγή του Στίβεν Σπίλμπεργκ.

Παρόμοια περιστατικά καταγράφηκαν σε αεροδρόμια της Ρωσίας, της Ιαπωνίας και των Φιλιππίνων. Τα περισσότερα άτομα, ζητούσαν άσυλο ή άδεια για προσωρινή διαμονή σε κάποια χώρα. Η διαμονή τους ήταν από μερικές μέρες μέχρι ενάμιση χρόνο.

Αρχική εικόνα: Youtube

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Η αληθινή ιστορία πίσω από την ταινία «The Green Book» που κέρδισε 3 Όσκαρ. Ο μαύρος μουσικός που είχε προσλάβει μπράβο της μαφίας για να τον προστατεύσει στην περιοδεία του από ρατσιστικές επιθέσειςapo-ratsistikes-epitheseis/

Ακολουθήστε τη mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

Παρακαλούμε σχολιάζετε κόσμια. Υβριστικά σχόλια δεν θα γίνονται αποδεκτά

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

close menu